بهترین شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی

قبلاً به خاطر شکل ظاهری و نوع بتن استفاده شده در ساختمان‌ها، از مواد مختلفی برای پوشش دادن آن استفاده می‌شد که بخشی از آن به منظور زیباسازی و بخشی نیز به منظور محافظت از سازه بتنی انجام می‌گرفت. این در حالی است که در هر صورت، طول عمر سازه بتنی افزایش می‌یابد و می‌توان انتظار داشت که استحکام آن در برابر شرایط مختلف بالا رود. اما عواملی که می‌توانند بر یک سازه تأثیر گذار باشند، متفاوتند و راههای مقابله با آنها نیز فرق می‌کند.

در مطالب قبلی دلایلی برای انتخاب بتن یا عدم انتخاب بتن برای یک سازه را ذکر کردیم، اما در مورد نقاط ضعف بتن، اشاره‌ای به راهکارهای مقابله نداشتیم. در این مطلب، ما در گروه کارخانه بتن آماده پاسارگاد تصمیم گرفتیم که بهترین شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی را به صورت یک فهرست معرفی کنیم و مواد قابل استفاده در هر کدام را بشناسیم.

عوامل تاثیرگذار و شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی

عوامل تاثیرگذار و شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی

برای اینکه بتوانیم درک درستی از شرایط تاثیرگذار بر روی یک سازه بتنی داشته باشیم، می‌توانیم فضای خارجی ساختمان خود را در نظر بگیریم. مشخص است که به جز شرایط آب و هوایی، فاکتورهای مانند:

  • ضربه،
  • تنش‌های داخلی،
  • بالا رفتن اسیدیته،
  • قرار گرفتن در معرض آب دریا،
  • رطوبت،

مواردی هستند که شدیداً کیفیت سازه را تحت تأثیر قرار می‌دهند. با توجه به این موارد، مهندسین ساز تلاش می‌کنند که بهترین گزینه ممکن را انتخاب کند. در واقع برخی از آنها ممکن است استفاده از رنگ را پیشنهاد دهند و برخی دیگر ممکن است استفاده از رزین. در هر صورت برای مقابله با مشکلات مختلف در مورد سازه بتنی باید به سراغ راهکارهای زیر بروید:

  • آب بندی کردن بتن
  • رنگ آمیزی کردن سطح سازه بتنی
  • اشباع سازی سطح سازه
  • بستن نفوذ و مهر و موم کردن بخش‌های مختلف سازه بتنی
  • پوشش دادن سطح بتن

تا حدودی این امکان برای ما فراهم است که در برخی حوزه‌ها از مواد مشترکی استفاده کنیم و در برخی موارد شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند. این تفاوت هم به نوع فاکتورهای تاثیرگذار بر روی سازه بتنی وابسته است، و هم خصوصیات فیزیکی روش محافظت. حالا بریم که با جزئیات هر کدام از این روش‌ها بیشتر آشنا شویم.

موادی که برای محافظت از سازه‌های بتنی به کار برده می‌شوند

موادی که برای محافظت از سازه‌های بتنی به کار برده می‌شوند

ابتدا سعی می‌کنیم کخ شناخت خوبی از روش‌های محافظتی و همچنین روش‌های تاثیرگذار بر سازه بتنی داشته باشیم، در این قسمت به معرفی برخی از مواد پوششی خواهیم پرداخت که ممکن است در یک یا چند حوزه به کار گرفته شوند. در واقع، انتخاب بین آنها به میزان آشنایی و تسلط ما در مورد شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی برمی‌گردد و نشان می‌دهد که در کدام مورد می‌توانیم بهترین گزینه ممکن را به کار ببریم.

(گروه اول) مواد قابل استفاده برای روش‌های آب بندی کردن و اشباع سازی سازه بتنی، برای حفاظت سطحی بتن

بهترین مواد قابل استفاده برای آب بندی کردن بتن و اشباع سازی سازه را می‌توانیم در سه گروه زیر معرفی کنیم:

  • محلول‌های ارگانیک حاوی سیلیکون؛
  • رزین‌ها؛
  • روغن‌ها؛

مواد ارگانیک حاوی سیلیکون به دلیل ساختار منحصر به فرد خود، به راحتی می‌تواند فضاها و تخلخل ایجاد شده در سطح سازه‌های بتنی را پوشش دهد. در حقیقت، این مواد ارگانیک با استفاده از ترکیبات روغنی و همچنین سیلیکون، به مرور زمان در بین فضاهای مختلف جای گیری کرده و مانع از نفوذ رطوبت و یا سایر مواد آسیب زننده به داخل بتن می‌شوند. سیلیکونات ها، سیلان‌ها، سیلوکسان‌ها و رزین‌های سیلیکونی از موادی هستند که در این گروه برای محافظت از سازه‌های بتنی استفاده می‌شوند.

دسته دوم، رزین‌ها هستند که برای پوشش دادن سطوح بتنی یک انتخاب فوق العاده به شمار می‌روند. برخلاف گروه اول، این دسته از پوشش‌ها وارد بدنه بتن نمی‌شوند و روش محافظتی آنها بدین صورت است که یک لایه بسیار نازک و پیوسته ایجاد می‌کنند که منافذ و ترک خوردگی‌های سطح بتن را به طور کامل پوشش می‌دهد و آن را نسبت به مواد مختلف نفوذ ناپذیر می‌کنند. پلی متیل متاکریلات (PMMA)  و رزین‌های اپوکسی دو دسته از مواد این گروه هستند که لایه پوششی مناسبی ایجاد می‌کند.

گروه بعدی، روغن‌ها هستند که تعداد مولکول کمتری دارند، اما اندازه‌های مولکولی آن‌ها بزرگ‌تر بوده و به عنوان ترکیبات آلی و ارگانیک شناخته می‌شوند که سطح را به خوبی پوشش و نفوذ ناپذیر می‌کنند. روغن‌های گیاهی، بیشترین استفاده را برای محافظت از سازه‌های بتنی دارند و معمولاً از چهار روغن معروف زیر استفاده می‌شود:

  • روغن زیتون یا روغن کنجد؛
  • روغن دانه‌های اسطوخودوس و سایر دانه‌های روغنی؛
  • مخلوطی از عصاره‌های روغنی دانه‌های زیتون و دانه‌های کنجد
  • روغن کنجد به همراه کمتر از ۱۵ درصد از ترکیبات ارگانیک غیر اشباع.

می‌بینیم که همه این روغن‌ها به خوبی می‌توانند در بدنه بتن نفوذ کنند و یا یک لایه سطحی بر روی آن تشکیل دهند. بهره بردن از هر کدام از این قابلیت‌ها، کمک می‌کند که سازه بتنی نسبت به موارد تخریب کننده و خورنده عایق باشد.

(گروه دوم): مواد قابل استفاده برای بستن راه‌های نفوذ و مهر و موم کردن بتن

برخلاف روش‌های آب بندی یا روش‌های اشباع سازی سطحی، مواد مهر و موم کننده بسیار موثرتر و با قابلیت حفاظت بالاتر از سطح بتن هستند که یک لایه نازک بر روی سطح آن تشکیل می‌دهند. بنابراین می‌توانیم ادعا کنیم که مهر و موم شدن سازه‌های بتنی از طریق افزایش کمی یک ماده اشباع کننده صورت می‌گیرد که تمایل بیشتری به تشکیل فیلم دارد. در حقیقت، در روش‌های قبلی، امکان تشکیل لایه محافظتی کمتر بود. اما مواد مهر و موم کننده، به خوبی می‌توانند یک لایه‌ای یکپارچه و محکم تشکیل دهند که ماندگاری بالایی داشته و به حفاظت از سازه‌های بتنی کمک می‌کند.

این دسته از مواد عمدتاً پلاستیکی هستند و شامل موارد زیر می‌شود:

  • رزین‌های اپوکسی (EP)؛
  • رزین‌های پلی اورتان (PU)؛
  • رزین‌های پلی متیل متاکریلات (PMMA)؛
  • رزین‌های پلی استر اشباع نشده (UP).

جالب است بدانید که این مواد مهر و موم کننده ممکن است به عنوان یک لایه پوششی نیز به کار برده شود و نقش محافظت از سازه‌های بتنی با سایر عوامل ترکیب شود. پوشش‌ها را در بخش‌های بعدی معرفی می‌کنیم.

(گروه سوم): پوشش‌های مختلف برای محافظت از سازه‌های بتنی

پوشش‌ها یک لایه حفاظتی اضافی نسبت به مواد مهر و موم کننده بر روی سطح بتن اضافه می‌کند. همین ویژگی‌ها باعث می‌شود که لایه‌های پوششی مقامت بیشتری نسبت به سایر روش‌های فوق ذکر داشته باشند و به نوعی نفوذ پذیری سازه‌های بتنی نسبت به رطوبت داخلی را پایین می‌آورد. معمولاً در سازه‌های بتنی از دو روش پوشش‌های نازک و پوشش‌های ضخیم برای حفاظت از بتن استفاده می‌شود.

معمولاً لایه‌های نازک، بعد از اصلاحاتی که در ساختار بتن ایجاد می‌شود و یک لایه زیرین در آن به وجود می‌آید، به کار برده می‌شود؛ این در حالی است که لایه‌های ضخیم به صورت یک لایه محکم و انفرادی به کار برده می‌شوند که مهم‌ترین آن‌ها پوشش‌های رنگی هستند. این پوشش‌ها با ضخامت ۱ میلی متر یا بیشتر استفاده می‌شوند و معمولاً خشک شدن آنها نسبت به سایر روشها زمان بیشتری می‌برد.

برخی از موادی که به عنوان یک پوشش برای حفاظت از سازه‌های بتنی استفاده می‌شوند عبارتند از:

  • مواد پوششی برای مقاومت در برابر حملات شیمیایی؛
  • مواد پوششی برای مقاومت در برابر تغییرات دمایی؛
  • مواد پوششی برای ایجاد چسبندگی و جلوگیری از نفوذ رطوبت؛
  • مواد پوششی برای بهبود الاستیسیته و تنش کششی؛
  • مواد پوششی برای مقاومت در برابر شرایط خورنده؛
  • مواد پوششی برای ایجاد پل و پیوستگی بین شکستگیها؛
  • مواد پوششی برای مقاومت در برابر انبساط و انقباض حرارتی.

بهترین پوشش‌های مناسب برای محفاظت از سازه‌های بتنی را می‌توان رزین اپوکسی، روغن‌های گیاهی ترکیب شده با بیتومین، مواد سیلیکونی، چسب‌های پلاستیکی و حتی پوشش‌های سیمانی معرفی کرد. شاید جالب باشد بدانید که مواد پوششی حتی برای آب بندی کردن ترک‌ها در سازه‌های بتنی نیز استفاده می‌شود و سیستم‌های اپوکسی آن‌ها نسبت به تغییرات دما و یا قرار گرفتن در معرض اشعه‌های خورشید مقاوم هستند.

روش‌های استفاده از پوشش‌های محافظتی در شرایط مختلف

روش‌های استفاده از پوشش‌های محافظتی در شرایط مختلف

در بالا به انواع شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی اشاره کردیم و نمونه‌های معروف و پرکاربرد آنها را معرفی کردیم. اما بد نیست که روش‌های کاربرد و استفاده از این پوشش‌ها را نیز ذکر کنیم. به عنوان مثال، مواد اشباع سازی و آغشته سازی در دو مرحله بر یک سازه بتنی اعمال می‌شود که در مرحله اول، بخش‌های عمقی‌تر اشباع شده و سپس به مانند یک لایه بر روی سطح بتن کشیده می‌شود. برای استفاده از این روش می‌توان از برس، غلطک های رنگ آمیزی و یا حتی روشهای اسپری بر روی سطح بتن استفاده کرد که به دسترسی ما بستگی دارد.

روش‌های رنگ آمیزی، آب بندی کننده، و مهر و موم کردن تقریباً با یک سبک اجرا می‌شوند و یک لایه ضخیم یا نازک بر روی سطح بتن ایجاد می‌شود. در این میان ممکن است در برخی مواد خاص برای آب بندی بتن استفاده شود که معمولاً از روشهای اسپری استفاده می‌کند. در حالی که مواد رزینی برای سطوح افقی فوق العاده هستند؛ روش‌های آب بندی معمولاً در روش‌های افقی کاربرد ندارند و بیشتر بر روی سطوح عمودی و شیبدار به کار برده می‌شود.

پس نتیجه می‌گیریم که انتخاب شیوه‌های محافظت از سازه‌های بتنی نه تنها به نوع بتن و سازه بستگی دارد، بلکه به نوع مواد محافظتی و پوششی نیز وابسته است و باید هر دو فاکتور را در نظر داشته باشیم. البته در این میان می‌توانید از کارشناسان حرفه‌ای نیز مشورت بگیرید تا شما را در مراحل مختلف کمک کند. اگر در پروژه خود به استفاده از بتن آماده نیاز دارید و قصد دارید که در آماده سازی آن از مواد آب بندی کننده استفاده کنید، با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید و از محصولات ما مانند بلوک سیمانی، تیرچه و بلوک، گروت ساختمانی و بتن آماده استفاده کنید.

چرا پیمانکاران و مهندسین سازه بتنی را ترجیح می‌دهند

به احتمال زیاد، برای شما نیز این سؤال مطرح شده است که چرا بیشتر مهندسین و پیمانکاران به سمت سازه بتنی حرکت کرده‌اند؟ آیا برای تمایل آنها دلایل منطقی و استاندارد وجود دارد؟ آیا دلایل اقتصادی با دلایل فنی در این مسئله دخیل هستند؟ خوشبختانه، در چند سال اخیر شاهد رشد چشمگیر استفاده از بتن، به خصوص بتن آماده در ساخت و ساز هستیم که روند ساخت آنها را به شکل کلی تحت تأثیر قرار داده و تقریباً در همه سازه‌های عظیم از آنها استفاده می‌شود. مهندسین سازه برای این استفاده خود توجیهات فنی متفاوتی دارند و پیمانکاران نیز از لحاظ اقتصادی این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهند.

با توجه به منشاء طبیعی بتن و دسترسی به آن شاید بهترین انتخاب ممکن برای یک سازه بزرگ استفاده از همین ماده باشد که کیفیت بالایی از لحاظ مهندسی به نمایش می‌گذارد و در نهایت از لحاظ اقتصادی نیز برای پیمانکار مناسب است. با وجود مزایای متعدد، در مورد سازه بتنی برخی ایرادات و معایب نیز وجود دارد که در ادامه این مطلب به بررسی آنها خواهیم پرداخت. پس با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد همراه باشید!

وضعیت اقتصادی سازه بتنی

یکی از بهترین مزایای که استفاده از سازه‌های بتنی می‌تواند به مهندسین و البته پیمانکاران برساند، کاهش هزینه‌های اقتصادی است است که به موارد مختلفی برمی‌گردد. در وهله اول دسترسی به مواد اولیه و حتی به خود بتن بسیار آسان است  و به راحتی می‌توان آن‌ها را از نزدیکترین مسافت ممکن تهیه کرد. در ضمن تولید بتن یا حتی خرید بتن آماده نیازی به مهارت یا گذراندن دوره خاصی ندارند و پیمانکار می‌تواند از کارخانه‌های تولید بتن آماده بخواهد بتن مورد نظر مهندسین را تولید کنند. با این وجود، برخی از موارد دیگر مانند نحوه استفاده، روش‌های قالبگیری، امکان ایجاد طرح‌های مختلف و انعطاف پذیری در استفاده از بتن، باعث شده است که امروزه در بسیاری از ساخت و سازها به سازه بتنی اهمیت داده شود.

وضعیت اقتصادی سازه بتنی

مناسب بودن آن برای فعالیت‌های معماری و ایجاد اشکال مختلف

اگر بخواهیم فعالیت‌های معماری و ایجاد اشکال مختلف بر بخش‌های یک سازه را در نظر بگیریم، سازه بتنی از این لحاظ ایده‌آل به نظر می‌رسد. بسیاری از معماران و طراحان دکوراسیون خارجی ترجیح می‌دهند که در نمای خارج ساختمان از نماهایی استفاده کنند که به خود سازه متصل بوده و پایداری آن بیشتر باشد. در مورد اسکلت‌های فلزی، ایجاد چنین طرحهایی و الگوهای متنوع بیشتر تقریباً غیرممکن است و به کارهای برشکاری و تراشکاری بسیاری نیاز دارد. اما در یک سازه بتنی به راحتی می‌توان با قالب گیری، شکل‌های متنوع معماری به وجود آمد که در مراحل بعدی کارهای نما بر روی آن صورت گیرد.

مناسب برای فعالیت معماری در سازه بتنی

مقاومت در برابر آتش

به احتمال زیاد، به صورت حضوری یا در اخبار دیده‌اید که در یک ساختمان مسکونی که دچار حریق شده است، تمامی بخش‌های داخلی آن از بین می‌روند و تنها دیوارهای آن باقی می‌ماند. از سوی دیگر در برخی از ساختمان‌های فلزی نیز مشاهده شده است که به دلیل بالا رفتن درجه حرارت، شاهد ریزش آنها هستیم. بتن یکی از مقاوم‌ترین مصالح ساختمانی است که می‌تواند بدون هیچگونه لایه عایق و مواد ضد آتش سوزی، بین یک تا سه ساعت مقاومت کند و حالت اولیه خود را حفظ کند. این در حالی است که سازه‌های فلزی در مقابل آتش سوزی مقاومت چندانی ندارند و در حقیقت از همان لحظه ابتدایی لازم است که از شیوه‌های مقابله با آتش سوزی در آنها استفاده شود.

مقاومت در برابر آتش

استحکام

استحکام یا درجه سختی سازه بتنی یکی دیگر از معیارهای انتخاب آن به عنوان سبک طراحی و ساخت ساختمان است. سازه‌های فلزی به دلیل انعطاف پذیری و ساختار منحصر به فرد فولاد، ممکن است در اندازه‌های بسیار کم حرکت داشته باشند و حتی در برابر تغییرات دما خود را به صورت انقباض و انبساط نشان دهند. اما در مورد بتن و بخصوص بتون آرمه، میزان تغییرات حرارت و تغییر وضعیت فولاد به کار رفته در آن به حدی نیست که بر روی ساختار کلی تأثیر گذار باشد. به همین دلیل شاهد هستیم که در بسیاری از سازه‌های فولادی، ترک خوردگی‌های ریز و درشت در دیوارها دیده می‌شود.

استحکام بالای سازه بتنی

تعمیر و نگهداری کم

یکی از مواردی که از لحاظ هزینه باعث شده است که سازه‌های بتنی جذابیت بیشتری داشته باشند، این است که هزینه تعمیر و نگهداری آنها بسیار کمتر از سازه‌های فولادی است. آهن به عنوان یک ماده جذاب برای اکسیژن شناخته می‌شود و به راحتی با هم واکنش می‌دهند. این موضوع باعث می‌شود که سازه‌های فلزی به راحتی دچار خوردگی شده و احتمال لطمه وارد شدن به استحکام آنها وجود داشته باشد. اما در مورد سازه بتنی این مسئله وجود ندارد و با یک بار ساخت پروژه، عملاً هزینه نگهداری و تعمیر آن پرداخت می‌شود. البته ممکن است در برخی شرایط خاص آب و هوایی، از سیستم‌های عایق مختلف برای بتن استفاده شود.

تعمیر و نگهداری کم در سازه بتنی

قابلیت دسترسی مواد

سازه بتنی از لحاظ دسترسی به مواد اولیه، بسیار راحت و بدون محدودیت خاصی هست. خوشبختانه مواد اولیه استفاده شده در بتن به صورت معدنی بوده و تقریباً در تمام مناطق به راحتی پیدا می‌شود. از طرفی هزینه‌ی تهیه آنها نیز پایین است و مشکلی از این لحاظ برای پیمانکاران وجود ندارد. بنابراین با تعیین آن‌ها می‌توان با سرعت بسیار بیشتری فرایند ساخت سازه‌ها به پایان رساند.

قابلیت دسترسی مواد در سازه بتنی

مشکلات سازه بتنی

با وجود اینکه سازه بتنی طرفداران بسیاری دارد، اما هنوز هم بسیاری از پیمانکاران و مهندسین معتقدند که در این روش ایراداتی وجود دارد و باعث می‌شود کیفیت کار آنها نسبت به سازه‌های فلزی کمتر باشد. برخی از ایرادات اساسی که به این سازه‌ها وارد می‌شود عبارتند از:

استحکام کششی پایین

مهم‌ترین نقطه ضعف بتن این است که انعطاف بسیار کمی دارد و در کوچکترین تنش کششی دچار شکستگی می‌شود. این در حالی است که استحکام فشاری آن بسیار بالا بوده و به همین دلیل استفاده از آن در پروژه‌های مختلف توجیه پذیر است. البته مهندسین ساخت و ساز برای این ضعف نیز یک راهکار پیشنهاد داده‌اند و آن استفاده از الیاف در ساختار بتن است که به طرز چشمگیری به بهبود کیفیت آن کمک می‌کند. در حال حاضر انواع مختلفی از الیاف‌های فولادی، کربنی و حتی شیشه‌ای در ساخت بتن مورد استفاده قرار می‌گیرند که تأثیر هر کدام از آنها متفاوت بوده و انتخاب آنها با نظر مهندس سازه صورت می‌گیرد.

استحکام کششی پایین در سازه بتنی

استحکام نسبی پایین نسبت به واحد حجم یا وزن

استحکام فشاری بتن تقریباً ۵ تا ۱۵ درصد فولاد است، درحالی که دانسیته و چگالی آن تقریباً ۳۰ درصد فولاد است. درنتیجه، یک سازه بتنی نیاز به حجم بیشتر یا وزن بیشتر از مواد اولیه نسبت به سازه فولادی دارد. حال اگر به مقایسه این دو نوع سازه و استحکام آن نسبت به واحد حجم بر وزن بپردازیم، متوجه می‌شویم که این استحکام پایین‌تر است.

استحکام نسبی پایین در سازه بتنی

وابستگی بالا به زمان

به طور کلی هدایت حرارتی در فولاد سریعتر است و نسبت به تغییرات محیطی مانند تغییر دما زودتر واکنش می‌دهد و بلافاصله به حالت قبلی خود برمی گردد. این در حالی است که در یک سازه بتنی، در مرحله اول انتقال حرارت بسیار دیرتر انجام می‌شود، اما پس از گرم شدن، مدت زمانی می‌طلبد تا این حرارت را از دست بدهد. در این موضوع باعث می‌شود که بتن در مدت زمان بیشتری تحت تأثیر قرار گیرد و نمی‌توان برای آن برنامه‌های کوتاه مدت در نظر گرفت. حتی این موضوع می‌تواند خود را در خشک شدن بتن و پیروی کار نیز نشان دهد. سازه‌های فولادی بلافاصله پس از جوشکاری قابل استفاده هستند، اما در مورد یک سازه بتنی لازم است که مدت زمان بگذرد تا بتن به استحکام کافی برسد و ادامه کار شروع شود.

وابستگی بالا به زمان در سازه بتنی

در صورت، با توجه به مزایا و معایب ذکر شده برای سازه بتنی هنوزهم پیمانکاران و مهندسین نسبت به استفاده از آن خوشبین هستند و حجم بیشتری از سازه‌ها با این روش ساخته می‌شود. ویژگی‌های ذاتی بتن در کنار توانایی و سرعت عمل کارخانه نوع ماده باعث می‌شود که عملاً بسیاری از این ایرادات از بین برود. برای کسب اطلاعات بیشتر وسفارش بتن آماده و انواع بلوک سبک با ما در تماس باشید.