بتن خود متراکم و مشخصات آن

بتن خود متراکم یکی از مصالح ساختمانی جدید است که با روش‌های مدرن تولید می‌شود و از آن برای پوشش دادن نقاط ضعف بتن معمولی استفاده می‌شود. بتن خود متراکم خصوصیات منحصربه‌فردی دارد که این خصوصیات نسبت به یک نوع بتن معمولی تفاوت چشمگیری ایجاد نمی‌کنند، اما همین تفاوت جزئی به اندازه‌ای در ساخت و ساز اهمیت دارد که بسیاری از مهندسین سازه ترجیح می‌دهند که از این نوع بتن در ساخت و ساز خود استفاده کنند.

همان‌طور که از اسم بتن خود متراکم می‌توان برداشت کرد، این نوع بتن بدون آنکه نیازی به روش‌های مکانیکی یا شیمیایی داشته باشد، متراکم شده و حباب‌های هوا و حفره‌های داخلی آن از بین می‌روند. همان‌طور که در مباحث بتن ریزی فونداسیون و بتن ریزی سقف و ستون عنوان شد، بعد از انتقال بتن به محل ساخت و ساز لازم است که با استفاده از روش‌هایی مانند ویبره زدن حباب‌های هوا از داخل بتن خارج شده و هیچ‌گونه هوایی درون آن وجود نداشته باشد. با توجه به این نیاز، بتن خود متراکم شرایطی را به وجود آورده است که بدون نیاز به هر کدام از مراحل فوق، امکان انتقال بتن به محل موردنظر وجود داشته و بتن ریزی با استاندارد بالا انجام می‌شود.

برای آشنایی بیشتر با بتن خود متراکم در این مطلب به تعریف کلی از آنها خواهیم پرداخت و مشخصات کلی و فردی را برای آن را ذکر خواهیم کرد. با ما همراه باشید!

 بتن خود متراکم چیست؟

بتن خود متراکم (self-consolidating concrete) مطابق با تعریف استاندارد آمریکا به یک نوع بتن با سیالیت بالا گفته می‌شود که به دلیل برخورداری از خصوصیات منحصر به فرد، به‌راحتی در محل موردنظر قرار گرفته و نیازی به استفاده از روش‌های مکانیکی یا شیمیایی برای حباب زدایی ندارد. این نوع بتن با روش‌های تولید خاصی ساخته می‌شوند که تا مدت‌ها خصوصیات خود را حفظ می‌کنند و کمترین حباب ممکن در آنها ایجاد می‌شود. بتن خود متراکم گزینه مناسبی برای بتن ریزی در محل‌هایی با شرایطی پیچیده هستند که با استفاده از روش‌های معمول نمی‌توان بتن ریزی آنها را اجرا کرد.

 بتن خود متراکم چیست؟

 به‌عنوان‌مثال، در برخی از قسمت‌های یک سازه بتنی، رساندن بتن به محل موردنظر و استفاده از ویبره برای از بین بردن حباب در آن بسیار مشکل است و اگر با روش‌های معمولی اجرا شود ممکن است کیفیت آن افت کند. در این بخش است که بتن خود متراکم به کار گرفته شده و با یک اعمال فشار ساده می‌توان یک بتن ریزی با کیفیت و مناسب انجام داد. اولین پیشنهاد از بتن خود متراکم در کشور ژاپن ارائه گردید و شخصی به نام اوکامورا برای اولین بار در سال ۱۹۸۶ اولین نمونه از آن را تولید کرد. این در حالی است که اولین نمونه کارگاهی از این بتن دو سال بعد و در سال ۱۹۸۸ تولید شد.

 بتن خود متراکم چگونه تولید می‌شود؟

تولید بتن خود متراکم نسبت به تولید بتن معمولی و بتن و آماده تفاوت چندانی ندارند و تقریباً از همان مواد اولیه ساخته می‌شود. اما نکته‌ای که باعث ایجاد تمایز این نوع بتن با سایر بتن‌ها شده است، استفاده از فوق روان کننده‌ها است. اگر بخواهیم به یک بتن حالت سیالیت بدهیم دو گزینه در اختیار داریم: در روش‌های ابتدایی و قدیمی معمولاً سعی می‌شود که با بالا بردن درصد آب موجود در بتن حالت خمیری بتن را برای مدت زمان بیشتری حفظ کرد. این روش از لحاظ مهندسی چندان پذیرفته نیست روش مناسبی به شمار نمی‌آیند.

نحوه تولید بتن خود متراکم

 در روش‌های پیشرفته که در مورد بتن خود متراکم نیز به کار گرفته می‌شود، استفاده از فوق روان کننده‌ها توصیه می‌شود. فوق روان کننده‌ها افزودنی‌های شیمیایی هستند که بدون نیاز به استفاده از آب بیشتر، سیالیت بتن را افزایش می‌دهند و درعین‌حال خصوصیات اولیه آن را حفظ می‌کند. این روان کننده‌ها به صورت ژله‌های شفاف هستند که از طریق تأثیرگذاری در ساختار اولیه بتن، امکان بالا بردن سیالیت آن را فراهم می‌آورد. بنابراین برای بتن خود متراکم استفاده از فوق روان کننده‌ها گزینه‌ای ایده آل به شمار می‌آید.

مزایای استفاده از بتن خود متراکم

بتن خود متراکم به دلیل مشخصات فیزیکی و ساختاری منحصر به فرد خود، از تراکم بالا و سیالیت مناسب برخوردار است و همین موضوع باعث شده است که استفاده از آن مزایای بسیاری به پیمانکاران و مهندسین سازه برساند. برخی از مزایای این نوع به طور خاص عبارت‌اند از:

پایداری بالا

پایداری بتن خود متراکم را از دو لحاظ دینامیکی و استاتیکی می‌توان مورد بررسی قرار داد. جنبه دینامیکی این نوع بتن به سیالیت بالای آن برمی‌گردد و با توجه به اینکه این بهتر می‌تواند در فواصل مختلف و در شرایط متفاوت روند حرکتی خود را حفظ کند، پیمانکار این امکان را خواهد داشت که از آن برای بتن ریزی در شرایط پیچیده مانند پمپاژ کردن یا انتقال بتن به ارتفاعات بالا استفاده کند. اما پایداری استاتیکی بتن خود متراکم به حفظ حالت اولیه در برابر شرایطی مانند از دست رفتن آب سیمان، از دست دادن آب با سرعت بالا و جدا شدن ماسه سنگ سیمان اشاره دارد. ساختار خاص و منحصر به فرد این بتن باعث می‌شود که میزان آب استفاده شده در آن در حد پایین باقی بمانند و حالت‌های دینامیکی و استاتیکی آن حفظ شود.

پایداری بالا در بتن خود متراکم

کاهش هزینه‌ها

یکی دیگر از تأثیراتی که بتن خود متراکم می‌تواند بر روند ساخت و ساز یک پروژه داشته باشد این است که هزینه تمام شده آن را کاهش دهد. شاید در نگاه اول و با بررسی مصالح اولیه اعلام کنید که افزایش فوق روان کننده به بتن می‌تواند هزینه کلی را افزایش دهد، اما باید پذیرفت که هزینه ساخت و ساز فقط به تولید بتن  محدود نمی‌شود و موارد دیگری مانند اجاره گرفتن ویبره، استفاده از تجهیزات مختلف برای انتقال بتن، مدت زمان بیشتر برای تهیه بتن صرف زمان بیشتر برای کار با بتن معمولی نیز بر روی هزینه کلی ساخت و ساز مؤثر هستند که استفاده از بتن خود متراکم تواند آنها را به طرز چشمگیری کاهش دهد.

کاهش هزینه ها به کمک بتن خود متراکم

افزایش یکپارچگی سازه

ویبره یکی از وسایلی است که برای ایجاد همگنی و یکپارچگی در سازه بتنی استفاده می‌شود حال اگر از یک روش سریع و کم هزینه استفاده شود، می‌توان به همان اندازه همگنی و یکپارچگی را به وجود آورد. بتن خود متراکم یکی از گزینه‌هایی است که می‌تواند یکپارچگی سازه را به شکلی ایده‌آلی به وجود آورد. درواقع اگر در جریان ویبره کردن یک سازه بتنی ممکن است مشکلاتی به وجود آید، این نوع ستون مانع از مشکلات احتمالی شده و کیفیت بتن ریزی افزایش می‌یابد.

افزایش یکپارچگی به کمک بتن خود متراکم

فراهم آمدن شرایط ساخت سازه‌های پیچیده و با الگوهای خلاقانه

یکی دیگر از مشخصات بتن خود متراکم این است که شکل‌پذیری بالایی دارد. این بهترین گزینه برای معماران و سازندگان ساختمان‌های انتزاعی و مدرن است. در معماری مدرن از شکل‌های متداول و تکراری استفاده نمی‌شود و ترجیحاً از الگوهایی استفاده می‌شود که بیشترین انحنا و خمیدگی را داشته باشند. بتن خود متراکم به این دسته از مهندسین کمک می‌کند که زمان کافی برای ساخته سازه در اختیار داشته باشند و بدون اینکه کیفیت آن افت کند بتوانند سازهای استاندارد و با کیفیت بالا بسازند.

معماری مدرن به کمک بتن خود متراکم

معایب بتن خود متراکم

باوجوداینکه بتن خود متراکم از مزایای متعددی برخوردار است، اما مهندسین سازه یک ایراد کلی به آن وارد می‌دانند و آن وابسته بودن سیالیت بتن فوق روان کننده و پرکننده است. بنابراین استفاده از این مواد افزودنی اگر بدون شناخت کافی و تخصص صورت گیرد ممکن است درنهایت کیفیت بتن به شکل عجیبی افت کرده و به پایداری سازه نیز لطمه وارد نیز کنند.

البته برای غلبه بر این مشکل و تولید بتن خود متراکم در شرایط کنترل شده‌اند، امروزه بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده بتن اقدام به تولید بتن آماده می‌کنند که کلیه شرایط آن تحت کنترل قرار دارد و فرد می‌تواند اطمینان داشته باشد که بتن مورد استفاده از هر لحاظ کیفیت بالایی دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع بتن‌های خواص از جمله بتن خود متراکم به وب‌سایت کارخانه بتن آماده پاسارگاد مراجعه کنید و برای سفارش بتن با ما در تماس باشید.

نحوه استفاده از روان کننده بتن

روان کننده بتن یکی از مواد شیمیایی و آلی است که به بتن معمولی اضافه می‌شود و تأثیر قابل توجهی بر روند اختلاط آن دارد. استفاده از روان کننده با مزایای بسیاری همراه است، اما اگر بخواهیم با اضافه کردن مقدار آن در بتن این مزیت را بیشتر کنیم، بزرگ‌ترین اشتباه ممکن را انجام داده‌ایم. استفاده از مواد روان کننده یا دیرگیر کار پیچیده و تخصصی است که به تخصص و مهارت و تجربه نیاز دارد و نباید بدون تجربه قبلی از آن استفاده کرد. به همین دلیل اداره استاندارد ملی و همچنین استاندارد بین‌المللی آزمون مواد معیارهای مشخصی برای استفاده از آنها پیشنهاد می‌کنند.

روان کننده بتن با توجه به موادی که از آن ساخته شده است به دسته‌های مختلفی تقسیم بندی می‌شوند. برخی از این افزودنی‌ها قویتر هستند و به فوق روان کننده معروف هستند. این در حالی است که برخی دیگر عملکرد معمولی مورد انتظار از یک روان کننده بتن را نشان می‌دهد و اکثر پیمانکاران ترجیح می‌دهند در شرایط معمولی از آنها استفاده کنند. انتخاب نوع روان کننده و مقدار آنها می‌تواند شما را سردرگم کند و حتی ممکن است از آن پشیمان شوید، به همین دلیل بیشتر پیمانکاران به سراغ کارخانه‌های تولید بتن آماده می‌روند و از آنها می‌خواهند که بتن مورد نیاز آنها را تأمین کند.

برای روشن شدن نقش روان کننده بتن در کیفیت آن، در ادامه نحوه استفاده از انواع روان کننده را شرح خواهیم داد و تأثیر آنها را ذکر خواهیم کرد. پس با ما همراه باشید!

دلیل استفاده از روان کننده بتن

با توجه به این که مواد روان کننده بتن علاوه بر تأثیر روان کنندگی، میزان آب مصرفی را نیز کاهش می‌دهند، اصولاً مهندسین و پیمانکاران به سه دلیل از آنها استفاده می‌کنند:

  • افزایش روانی و حالت خمیری بتن: در این حالت از روان کننده‌های معمولی استفاده می‌شود و میزان آب و سیمان در حالت استاندارد در نظر گرفته می‌شود. این نوع بتن در سازه‌های معمولی بسیار پرکاربرد است و تولید آن با پیچیدگی خاصی همراه نیست.
  • افزایش مقاومت بتن: در این حالت اگر به گیرش کمتر و حفظ یکپارچگی بتن نیاز باشد و از مقدار نرمال سیمان استفاده شده باشد، می‌توان نسبت آب اضافه شده را کمتر کرد و حالت خمیری بتن را با استفاده از روان کننده بتن ایجاد کرد. در این صورت نسبت آب به سیمان کم می‌شود و بتن استحکام بالایی دارد.
  • جبران کمبود عیار سیمان: در بتن‌هایی که عیار سیمان پایین باشد و استفاده از آب باعث افت کیفیت بتن شود، می‌توان از فوق روان کننده‌ها کمک گرفت و کمبود سیمان را جبران کرد. بیشترین درصد حالت خمیری بتن با استفاده از روان کننده تأمین می‌شود.

دلیل استفاده از روان کننده بتن

انواع مواد روان کننده بتن

به‌طورکلی برای دسته‌بندی مواد روان کننده بتن از میران تأثیر آنها استفاده می‌شود و به دو دسته کلی مواد روان کننده و مواد فوق روان کننده تقسیم می‌شوند. دسته دوم شامل مواد متنوع‌تری هست و تأثیر روان کنندگی و دیرگیری بیشتری دارند. مواد فوق روان کننده، موادی شیمیایی هستند که به بتن اضافه می‌شوند و میزان آب بسیار کمتری برای ایجاد حالت روانی در بتن نیاز دارند. استفاده از مواد فوق روان کننده شرایط خاص خود را دارد و نمی‌توان به صورت دلخواه با آنها رفتار کرد. زیر تأثیر به مراتب شدیدتری نسبت به روان کننده‌های معمولی دارند و می‌تواند به یک سازه بتنی لطمه بزند. به‌طورکلی سه دسته از فوق روان کننده‌ها در بازار عرضه می‌شود:

  • فوق روان کننده بر پایه نفتالین سولفونات
  • فوق روان کننده بر پایه تکنولوژی پلیمر
  • فوق روان کننده بر پایه پلی کربوکسیلیک

روان کننده بتن معمولی

روان کننده بتن معمولی در نسبت مناسب و متعادل آب و سیمان استفاده می‌شود و باعث افزایش حالت روانی و خمیری بتن معمولی به کار برده می‌شود. این روان کننده‌ها نسبت به فوق روان کننده‌ها تأثیر کمتری دارند، اما بااین‌حال می‌توانند کمبود آب و یا سیمان را جبران کنند و در نهایت به افزایش مقاومت بتن منجر شوند. معروف‌ترین و محبوب‌ترین روان کننده بتن معمولی، لیگنوسولفونات‌ها هستند که علاوه بر استحکام بیشتر بتن، به حفظ یکپارچگی آن نیز کمک می‌کند.

مهندسین سازه توصیه می‌کنند که میزان لیگنوسولفونات‌ها در بتن بین 2 تا 8 درصد وزن سیمان باشد و کمتر یا بیشتر از این مقدار می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد یا کلاً تأثیر نداشته باشد. روان کننده‌های معمولی بر پایه لیگنوسولفونات‌ها می‌توانند تا حدود 12 درصد میزان آب مصرف شده در بتن را کاهش دهند و می‌تواند شرایطی را فراهم آورد که میزان مواد جامد موجود در بتن بین 38 تا 42 درصد حالت مایع آن باشد. این نوع روان کننده‌ها در اصل دیرگیر هستند و باعث می‌شوند که بتن دیرتر سفت شود. بنابراین زمان بیشتری برای صاف کردن و خروج حباب هوا از بتن در اختیار پیمانکار خواهد بود و می‌تواند بتن ریزی یکپارچه و بدون منفذ انجام دهد.

فوق روان کننده بتن بر پایه مواد مختلف

فوق روان کننده بتن بر پایه تکنولوژی پلیمر را می‌توان ضعیف‌ترین ماده روان کننده این دسته دانست و نسبت به دو مورد دیگر خاصیت روان کنندگی کمتری دارد. این موضوع باعث می‌شود میزان آب بیشتری در بتن نیاز باشد. البته این نوع فوق روان کننده نسبت به روان کننده معمولی بسیار بهتر هستند و درصد بیشتری از آب مصرفی را کم می‌کند. بر طبق استاندارد، کسانی که از این مواد استفاده می‌کنند تا حدود 12 تا 25 درصد آب کمتری نیاز دارند. این می‌تواند نسبت آب به سیمان در بتن را به شدت کم کند. از طرفی توصیه می‌شود که میزان فوق روان کننده بتن بر پایه تکنولوژی پلیمر باید بین 30 تا 32 درصد مواد جامد را تشکیل دهد و تقریباً به عنوان یک جزء اصلی در بتن شناخته می‌شود. مواد پلیمری نسبتاً زودگیر هستند و این باعث می‌شود عکس‌العمل نسبت به آنها متفاوت باشد و برای حفظ روانی بتن به عکس‌العمل سریع‌تر نیاز باشد.

انواع روان کننده بتن

فوق روان کننده بتن بر پایه نفتالین سولفونات نسبت به نوع پلیمری بهتر هستند و می‌توان با درصد بیشتری از آنها استفاده کرد. در عوض به میزان آب مصرفی کمک می‌کنند و میزان آب مصرفی را بین 12 تا 22 درصد کاهش می‌دهند. این نوع فوق روان کننده بتن بسیار قوی است و باید با نسبت 1/2 تا 5 درصد سیمان مورد استفاده قرار گیرد. درصد استفاده از این ماده با توجه به مواد جامد موجود در بتن باید بین 30 تا 32 درصد باشد.

فوق روان کننده بر پایه پلی کربوکسیلیک که به ابر روان کننده بتن نیز شناخته می‌شوند تأثیر چشمگیری بر میزان آب مصرفی دارند و توصیه می‌شود زمانی که عیار بتن پایین است از این روان کننده استفاده شود. میزان مصرف توصیه شده برای فوق روان کننده بر پایه پلی کربوکسیلیک حدود 40 تا 42 درصد مواد جامد موجود در بتن است که نسبت بسیار بالایی است. این مقدار باید بین 3 تا 1/5 درصد سیمان استفاده شده باشد و میزان آب مصرفی را حدود 12 تا 35 درصد کاهش می‌دهد. بدیهی است که هر چه میزان آب استفاده شده کمتر باشد، کیفیت بتن بالاتر بوده و می‌توان از آن برای پروژه‌ها بزرگتر استفاده کرد.

مواد روان کننده بتن کجا تزریق می‌شوند؟

به‌طورکلی برای استفاده از روان کننده بتن دو شیوه کلی وجود دارد. در روش اول، که چندان توصیه نمی‌شود، روان کننده در محل اجرای بتن افزوده می‌شود. این کارگاه‌ها خصوصی هستند و عمدتاً توسط کارگران معمولی و بدون مهارت کنترل می‌شود. بنابراین فرایند اضافه کردن روان کننده که کاری حساس و سخت است نمی‌تواند به شکل درستی انجام شود و بدون شک کیفیت نهایی بتن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در شیوه دوم، روان کننده بتن در کارخانه‌های بتن آماده تزریق می‌شود. این روش از چند لحاظ می‌تواند به سود پیمانکار باشد. در وهله اول، با توجه به اینکه این کارخانه‌ها دارای واحد کنترل کیفیت هستند می‌توانند مقدار روان کننده را به صوت دقیق محاسبه کنند و پیمانکار از کیفیت کار انجام شده اطمینان دارند. در وهله دوم، اگر پیمانکار به مهندسین کارخانه بتن آماده توضیح دهد که بتن را برای چه قسمتی و تحت چه شرایطی می‌خواهد، میزان مناسب روان کننده بتن را پیشنهاد می‌دهند و تولید بتن تحت شرایط استاندارد انجام می‌شود.

روان کننده بتن مایع یا جامد؟

امروزه از انواع مایع یا جامد روان کننده بتن در صنعت ساختمان استفاده می‌شود و هر کدام از آنها مزایا و معایب خاص خود را دارند. به‌طورکلی، روان کننده‌های مایع کاربرد بیشتری دارند. این روان کننده‌ها به راحتی مخلوط می‌شوند و در بتن آماده نیز استفاده می‌شود. اما کسانی که از بتن آماده خشک استفاده می‌کنند و از حجم آب مصرف شده اطلاع دارند، روان کننده پودری را ترجیح می‌دهند و به نظر می‌رسد که این انتخاب برای آنها بهتر باشد.

روان کننده بتن مایع یا جامد

کارخانه بتن آماده پاسارگاد با سال‌ها سابقه در حوزه تولید بتن آماده و عرضه انواع روان کننده بتن، آمادگی ارائه مشورت به مشتریان و مخاطبین عزیز خود را دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید.

روان کننده بتن چیست و کاربرد آن چیست

روان کننده بتن یکی از اصطلاحاتی است که در طی اجرای یک پروژه بزرگ به احتمال زیاد بارها شنیده شود و مهندسین سازه به استفاده از آن تمایل نشان دهند. اما واقعاً نقش این روان کننده‌ها چیست؟ به چه دلیل استفاده می‌شوند؟ آیا می‌توانند کیفیت یک بتن را بهبود بخشند؟ مکانیزم عملکرد آنها چیست؟ پاسخ به این سؤالات در مورد روان کننده بتن می‌تواند بسیاری از مسائل موجود در مورد آنها را روشن کند و حتی برای پیمانکاران نیز روشن شود که چرا برخی مهندسین به استفاده از آن اصرار دارند و یا کارخانه‌های بتن آماده از آن به عنوان یک افزودنی استفاده می‌کنند.

روان کننده بتن در انواع مختلفی به بازار عرضه می‌شود و می‌توان ادعا کرد که مکانیزم عملکرد آن‌ها تقریباً یکسان است و به یک شکل خاص بر روی کیفیت بتن تأثیر می‌گذارند و آن را بهبود می‌بخشند. با توجه به اینکه ساختار شیمیایی این روان کننده‌ها متفاوت است، مواد تشکیل‌دهنده متفاوتی درون بتن آزاد می‌کنند و یون‌های مختلفی وظیفه انجام کار نهایی روان کننده بتن را برعهده دارند. برای روشن شدن موضوع روان کننده‌ها، در ادامه این مطلب به معرفی آنها خواهیم پرداخت و مکانیزم عملکرد آنها را شرح خواهیم داد. در انتها با معرفی انواع مختلف آنها، مزایای استفاده از روان کننده بتن آماده را عنوان می‌کنیم. پس با ما همراه باشید!

روان کننده بتن چیست؟

روان کننده بتن نوعی ماده افزودنی شیمیایی است که به کاهش استفاده از آب در ساخت بتن کمک می‌کند و با افزایش نسبت سیمان به آب در بتن، کیفیت نهایی بتن را افزایش می‌دهد. روان کننده‌ها در برخی منابع با عناوینی مانند کندگیر کننده یا کاهنده آب بتن نیز معرفی می‌شوند و از همین عناوین نیز می‌توان به تأثیر آنها بر روی کیفیت بتن پی برد. کارخانه‌ها و پیمانکارانی که از روان کننده در بتن خود استفاده می‌کنند، عجله چندانی برای گرفتن سیمان ندارد و استحکام بالای آن قسمت از سازه بتنی را ترجیح می‌دهند. اگر از یک روان کننده در یک قسمت ساختمان استفاده شود، بتن آن قسمت یکپارچه بوده و کیفیت بالاتری دارد.

روان کننده بتن نقش‌های مفیدی در یک بتن دارد که اولین مورد آن حفظ یکپارچگی بتن و توزیع مناسب سیمان است. مکانیزم عملکرد روان کننده‌ها به شکلی است که امکان تجمع سیمان در یک قسمت خاص از بتن وجود ندارد و بتن به شکل مساوی و متعادل بین قسمت‌های مختلف بتن قرار می‌گیرد. اما نقش مهم دیگر روان کننده‌ها، افزایش نسبت سیمان به آب است که به دلیل کاهش نقش آب در روان کردن سیمان به وجود می‌آید. برخی از پیمانکاران برای بالا بردن سرعت کار خود از آب برای افزایش روانی بتن استفاده می‌کنند. درحالی‌که این روش به افت کیفیت بتن منجر می‌شود. استفاده از روان کننده باعث می‌شود که از کلوخه شدن سیمان جلوگیری شود و از طرفی فضای خالی در بتن ایجاد نشود.

روان کننده بتن چیست؟

مکانیزم عملکرد روان کننده بتن چیست؟

روان کننده بتن از مواد شیمیایی ساخته می‌شود و هنگامی که به سیمان و بتن اضافه می‌شود، درون آب حل می‌شود و به ین‌های اولیه خود تفکیک می‌شود. انواع مختلفی از این روان کننده‌ها در بازار وجود دارد که همه آنها مکانیزم عملکرد یکسانی دارند و تنها یون‌هایی که در آب تولید می‌کنند متفاوت است. اجازه دهید، دوباره روند استفاده از روان کننده را شرح دهیم. زمانی که بتن آماده می‌شود، روان کننده بتن به آب و سیمان اضافه می‌شود. بعد از اضافه شدن ماسه سنگ، روند اختلاط بتن صورت می‌گیرد. با توجه به حضور ماده روان کننده در بتن، آب کمتری نسبت به حالت استاندارد اضافه می‌شود و بتن حالت خمیری و روانی خود را حفظ می‌کند.

نکته جالب‌تر این که در حضور ماده روان کننده، سرعت گیرش بتن بسیار کمتر می‌شود و این امکان تغییر بتن و جابجا کردن آن به جای دیگر را فراهم می‌آورد. کسانی که با سیمان و نحوه سفت شدن آن آشنایی دارند، می‌دانند که زمانی که سیمان با مخلوط شود به‌مرورزمان بین ذرات آن جاذبه ایجاد می‌شود که در نهایت به سفت شدن بتن کمک می‌کند. اما یکی از معایب این شیوه این است که اگر عمل اختلاط به خوبی انجام نگیرد، احتمال تجمع سیمان در یک نقطه وجود دارد و باعث ایجاد کلوخه در بتن و عدم یکنواختی ساختار بتن می‌شود. طبیعتاً این امر کیفیت بتن را به شکل محسوسی کاهش می‌دهد.

مکانیزم عملکرد روان کننده بتن چیست؟

اما روان کننده بتن با تولید یون درون آب، جاذبه بین ذرات سیمان را به حد بسیار پایینی کاهش می‌دهد و نوعی دافعه الکتروستاتیک ایجاد می‌کند. این یون‌ها بر روی ذرات سیمان تأثیر می‌گذارند و باعث می‌شود که به طور مساوی بین قسمت‌های مختلف بتن توزیع شوند. به‌عنوان‌مثال، در مورد روان کننده بر پایه لیگنوسولفونات، پس از اختلاط بتن و حل شدن درون آب، یون‌های منفی تولید می‌شوند که این یون‌ها به سمت یون‌های کلسیم مثبت بر روی سیمان حرکت می‌کنند و به آنها جذب می‌شوند. بنابراین جاذبه الکتروستاتیکی بین ذرات سیمان از بین می‌رود و عملاً گیرش بتن به تأخیر می‌افتد.

مقدار استاندارد استفاده از روان کننده بتن چیست؟

همان‌طور که برای بخش‌های مختلف بتن استانداردهای بین‌المللی وجود دارد، در مورد افزودن روان کننده بتن نیز استانداردهای خاصی وجود دارد که تحت شرایط خاص استفاده می‌شوند. به‌طورمعمول، در شرایط عادی باید بین 5/1 تا 2 درصد سیمان استفاده شده باشد. البته برخی از مهندسین و پیمانکاران با توجه به شرایطی که بر بتن و ساخت و ساز حاکم است، این نسبت را تغییر می‌دهند و ممکن است زمان گیرش بتن را از این طریق تغییر دهند. به‌عنوان‌مثال، پارامتر دمای آب و هوا و شرایط فصلی تأثیر بالایی بر میزان استفاده از روان کننده بتن دارد و در قانون نیز برای آنها استثنائاتی در نظر گرفته شده است.

مزایای استفاده از روان کننده بتن

  1. کاهش استفاده از آب در بتن

استفاده از ماده روان کننده بتن باعث می‌شود که حالت خمیری و چسبناکی بتن به خوبی حفظ شود و نیاز به آب کمتری داشته باشد. یکی از فاکتورهای مهم در حفظ کیفیت بتن، پایین بودن نسبت آب به مقدار سیمان است که به حفظ یکپارچگی بتن کمک می‌کند. ماده روان کننده به دلیل خاصیت شیمیایی که دارد جاذبه ذرات سیمان را به تأخیر می‌اندازد و باعث می‌شود ذرات سیمان به شکل یکسان در قسمت‌های مختلف توزیع شوند. بنابراین میزان آب کمتری در جریان تولید بتن مصرف می‌شود.

  1. افزایش کارایی و استحکام بتن

به تأخیر انداختن گیرش سیمان توسط ماده روان کننده بتن باعث می‌شود که پیمانکار یا مهندس زمان بیشتری برای استفاده از بتن در اختیار داشته باشد و بتن را به محل مورد نظر برساند. از طرفی استفاده از روان کننده به معنی کاهش کلوخه شدن در سیمان است و این مورد از ایجاد فضای خالی در بطن سیمان جلوگیری می‌کند. گیرش دیرتر سیمان به معنی قرار گرفتن اجزای بتن در محل مناسب و ایجاد اتصال مناسب بین قسمت‌های مختلف آن است.

  1. افزایش مقاومت فشاری

تست مقاومت فشاری 28 روزه در سنجش مقاومت بتن معیار مناسبی برای سنجش کیفیت بتن است و این در حالی است که روان کننده بتن این مقاومت فشاری را به مراتب بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی افزایش در مقاومت فشاری بتن از کاهش نسبت آب به سیمان در بتن سرچشمه می‌گیرد و باعث استحکام بالای بتن می‌شود. اما ماده روان کننده می‌تواند بر روی ریزساختارهای سیمان تأثیرگذار باشد و حتی اگر نسبت آب در بتن را کاهش ندهد، می‌تواند مقاومت فشاری 28 روزه را بالا ببرد.

  1. کاهش تخلخل سیمان

تخلخل سیمان یکی از پدیده‌هایی است که مهندسین و پیمانکاران از آن فراری‌اند و تمامی امکانات ممکن را به کار می‌گیرند تا از این مشکل فرار کنند. جالب است بدانید که برخی از مهندسین از ویبره بلندمدت برای کاهش تخلخل بتن استفاده می‌کنند که این موضوع خود به معضل دیگری تبدیل می‌شود. استفاده از روان کننده بتن باعث می‌شود که سرعت گیرش بتن به طرز چشمگیری افت داشته باشد و این به حباب‌های هوا اجازه می‌دهد که از بتن خارج شوند. از طرفی بالا بودن روانی بتن به معنی کاهش هوای محلول در بتن است.

کاهش تخلخل سیمان به کمک روان کننده بتن

  1. افزایش مقاومت در برابر یخ زدگی

افزایش غلظت یون در یک محلول باعث می‌شود که دمای انجماد آن به طرز چشمگیری کاهش یابد و بتن در دمای پایین‌تری یخ بزند. از طرفی وجود حباب هوا در داخل بتن به افزایش انجماد بتن منجر می‌شود. جالب است بدانید که مکانیزم عملکرد روان کننده بتن بر مبنای آزادسازی یون درون بتن استوار است و این به خودی خود روند یخ زدگی بتن را کم می‌کند. از طرف دیگر کاهش حباب در جریان استفاده از روان کننده به معنی نیروی بالقوه کمتر برای یخ زدگی بتن است.

  1. جلوگیری از کلوخه شدن سیمان

آزاد شدن یون در جریان استفاده از روان کننده بتن باعث می‌شود که این یون‌ها به سطح ذرات سیمان بچسبند و جاذبه الکتروستاتیکی آنها را کاهش دهند. بنابراین یون‌های موجود در روان کننده از تجمع بیش از حد سیمان و کلوخه شدن آن جلوگیری می‌کند.

استفاده از روان کننده بتن می‌تواند با مزایای متعددی همراه باشد و به همین دلیل اکثر کارخانه‌های بتن آماده به استفاده از آن اصرار دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این روان کننده‌ها و همچنین سفارش بتن آماده، با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید.

بررسی انواع فوق روان کننده بتن در ساختمان سازی

فوق روان کننده بتن موادی هستند که تغییری در روانی بتن ایجاد نمی کنند. این مواد مقدار آب مخلوط بتن را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داده یا بدون تغییر مقدار آب، اسلامپ و روانی را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهند.

تاثیر فوق روان کننده بتن بر خواص بتن

فوق روان کننده بتن یکی از افزودنی های بتن است که بدون تغییر روانی، مقدار آب مخلوط بتن را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد، یا بدون تغییر مقدار آب، اسلامپ و روانی را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

بررسی مکانیزم عمل و مزایای فوق روان کننده بتن

فوق روان کننده بتن یا فوق کاهنده آب بتن، ماده ای که بدون تغییر روانی، مقدار آب مخلوط بتن را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد، یا بدون تغییر مقدار آب، اسلامپ و روانی را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

بعضی از انواع این مواد  به میزان 20 الی 30 درصد کاهش آب را در مخلوط ممکن می کنند. کاربرد این افزودنی ها  منجر به کاهش سریع کارایی می شود.بتن به دلیل خواص ویژه ای از جمله کارپذیری، حمل و نقل راحت، انعطاف پذیری زیاد، ارزان و در دسترس بودن، قابلیت دامنه تغییرات گسترده متناسب با نیاز و ….به عنوان پر مصرف ترین مصالح در دنیا به حساب می آید.

فوق روان کننده بتن دسته ای از مواد افزودنی هستند که بطور چشمگیری کارپذیری ملات ها و بتن ها را با ثابت نگهداشتن نسبت آب به سیمان افزایش می دهند. عموما مدت تاثیر آنها روی کارپذیری موقت یا متغیر است. می توان ملات ها و بتن های دارای یک کارپذیری یکسان را با مقدار کمتری آب، با کاهش بیش از 12 درصد  بدون تاخیر  در گیرش، مقدار اضافی هوا یا آب آوری مضر، ساخت.

فوق روان کننده بتن
فوق روان کننده بتن

مکانیزم عمل فوق روان کننده های بتن

فوق روان کننده بتن را می توان به طور کلی بر اساس ترکیبات شیمیایی به گروه های زیر طبقه بندی کرد.

  1. ملامین سولفونات فرمالدئید
  2. نفتالن سولفونات فرمالدئید
  3. لیگنوسولفونات ها
  4. استر اسید سولفونیک
  5. اسید های پلی کربوکسیلیک و نمک های آنها

ترکیبات اصلی و فعال فوق روان کننده بتن موادی هستند که دارای فعالیت سطحی زیادی می باشند. فعالیت سطحی بالای این مواد در سطح مشترک دو فاز غیر قابل اختلاط، موجب بر هم کنش نیروهای فیزیکی و شیمیایی در این سطح می شوند.

این مواد با فعالیت سطحی بالا، از لحظه ورود به بتن توسط ذرات سیمان جذب شده و به دلیل داشتن زنجیره های جانبی در ساختار مولکولی به آن ذرات بار منفی می دهند. ذرات سیمان به دلیل باردار شدن (بارهای همنام منفی) بر اثر دافعه الکترو استاتیکی همدیگر را دفع می کنند و از یکدیگر دور می گردند و در همه جای بتن جای می گیرند.

فوق روان کننده بتن
فوق روان کننده بتن

به علاوه اینکه این خاصیت پراکندگی ذرات سیمان توسط سطح فعال فوق روان کننده ها استمرار می یابد و باعث حفظ این پراکندگی می شود. البته در این جا هر نوع روان کننده مختلف دارای سطح فعال خاصی است و همه آنها به یک نسبت معین عمل نمی کنند.

بار منفی به وجود آمده اطراف ذرات سیمان سبب به وجود آمدن پوسته ای منظم از مولکول های آب اطراف هر ذره شده و از این طریق نیز موجب جدا نگه داشته شدن ذرات از هم می شود.آبی که در این مکانیسم (جدا شدن مولکول های آب از سایر ذرات) آزاد می شود برای روان سازی و بالا بردن کارآیی بتن فراهم می گردد.

مکانیزم دیگری که طی آن فوق روان کننده بتن ها باعث روانی بتن می گردند به این قرار است که نیروی بین ذرات توده ای متشکل از خمیر سیمان، که تمایل دارند به شکل زنجیره های خوشه ای در آیند به وسیله فوق روان کننده ها کاهش می یابد و باعث شکسته شدن زنجیره ها می شود. بنابراین این توده های متشکل از خمیر سیمان راحت تر روی یکدیگر می لغزند و از هم دور نگه داشته می شوند.

فوق روان کننده بتن
فوق روان کننده بتن

چگونگی مصرف فوق روان کننده بتن

مواد افزودنی فوق روان کننده بتن معمولا به صورت مایع با محتوای 30 الی 40 درصد وزنی ماده فعال جامد هستند. معمولا با آب اختلاط به مخلوط سیمان اضافه می شوند. مشخص شده که افزودن آنها پس از افزودن آب اختلاط عملکرد بهتری دارد. بعضی از مواد فوق روان کننده بتن بصورت پودری مصرف می شوند. در این حالت این مواد قبل از افزودن آب به مصالح و سیمان اضافه می شوند.

مزایای استفاده از فوق روان کننده بتن

  1. افزایش روانی بتن (افزایش اسلامپ)
  2. افزایش چشمگیر مقاومت اولیه بتن، بدون افزایش میزان سیمان مصرفی، این امر به ویژه در بتن های پیش ساخته مفید بوده زیرا باز کردن سریع قالب ها را امکان پذیر می نماید.
  3. تولید بتن های روان بدون افزایش میزان آب مصرفی، هم چنین سهولت در اجرا و تراکم سریع تر بتن و کاهش هزینه های نیروی انسانی.
  4. افزایش چسبندگی و روانی بتن و قابلیت پمپ پذیری بدون آب انداختگی و جدایی سنگ دانه ها.
  5. افزایش انسجام بتن و کاهش نفوذ پذیری بتن.
  6. کاهش 10 الی 20 درصدی میزان آب مصرفی در مخلوط بتن.

موارد کاربرد فوق روان کننده بتن

  1. بتن ریزی در هوای سرد.
  2. بتن های پیش تنیدهو پیش ساخته و قالب های لرزان.
  3. بتن ریزی در مقاطع با تراکم آرماتور بالا.
  4. بتن های میکروسیلیسی.
  5. بتن ریزی کف های سخت صنعتی.
  6. برای افزایش قابل توجه کارایی بتن، بدون نیاز به افزایش آب موجود در مخلوط (بتن با نسبت آب به سیمان کم)