ضد آب کردن بتن چیست و به چه شکلی انجام می‌شود؟

معمولاً در طول روز بارها با این سؤال مواجه می‌شویم که چگونه می‌توانیم ضد آب کردن بتن یک سازه را انجام دهیم؟ آیا روش‌های سنتی و قدیمی بهتر هستند یا با استفاده از روشهای جدید این کار را انجام دهیم؟ در اغلب موارد، بیشتر افراد به سراغ گزینه‌هایی با دسترسی بهتر می‌رود عملکرد آنها را در نظر نمی‌گیرد، اما ما در گروه کارخانه بتن آماده پاسارگاد (https://betonpasargad.com) در این مطلب قصد داریم به شکل تخصصی‌تر به فرآیند ضد آب کردن بتن بپردازیم روش‌های فنی آنها را مورد بررسی قرار دهیم.

استفاده از روش های مختلف ضد آب کردن بتن

ضد آب کردن بتن چیست؟

ضد آب کردن بتن همانطور که از اسم آن برمی‌آید شامل روش‌هایی می‌شود که به کمک آن‌ها از نفوذ رطوبت به بخش‌های مختلف یک سازه جلوگیری کنیم و مانع از تخریب آن در اثر مواجهه با رطوبت شویم. تأثیر رطوبت و آب بر یک سازه بتنی بسیار بد است و به مرور زمان باعث مستهلک شدن و از بین رفتن ساختار آن می‌شود.

ضد آب کردن بتن چیست؟

متأسفانه، بتن معمولی به دلیل وجود مواد طبیعی در ساختار آن، نسبت به رطوبت نفوذپذیر است و علاوه بر اینکه ساختار آن تحت تأثیر قرار می‌گیرد، در مورد بتن‌های تقویت شده باعث ایجاد خوردگی فولاد شده و استحکام کششی و تنشی سازه را کاهش می‌دهد. به همین دلیل مهندسین سازه ترجیح می‌دهند که هزینه بیشتری به صورت ضدآب کردن بتن و از تأثیر رطوبت بر سازه کاهش دهند.

مزایای ضد آب کردن بتن

ضد آب کردن بتن برای بالا بردن طول عمر سازه اهمیت بسیاری دارد و حتی در منازل مسکونی باعث کاهش خوردگی برخی از وسایل منزل می‌شود. به طور کلی مزایای که برای آب بندی بتن می‌توان در نظر گرفت شامل موارد زیر می‌شود:

  • جلوگیری از نفوذ رطوبت به بخش‌های داخلی سازه
  • ممانعت از خوردگی فولاد در بتن
  • ممانعت از انتقال رطوبت از حمام و سرویس بهداشتی به سایر بخش‌های منزل
  • ممانعت از تخلیه آب استخر
  • ممانعت از نفوذ رطوبت در زیر زمین‌ها و کف ساختمان
  • ممانعت از خوردگی و تخریب وسایل منزل مانند فرش حمل وسایل آهنی
  • ممانعت از شوره زدن دیوارهای داخلی و خارجی
  • ممانعت از انجماد سازه بتنی در فصول سرد سال

مزایای ضد آب کردن بتن

انواع روش‌های ضد آب کردن بتن

روش‌های مختلفی برای آب بندی بتن و ضد آب کردن بتن وجود دارد درد که در برخی از آنها تنها از رسیدن رطوبت به بخشهای داخلی جلوگیری می‌شود (مانند استفاده از روکش‌های pvc و غشاهای مایع)؛ و در برخی از روشهای دیگر از مواد شیمیایی در ساختار داخلی بتن استفاده می‌شود که با به وجود آمدن یک لایه نفوذ ناپذیر، عملاً از پیشروی رطوبت جلوگیری می‌شود (مانده استفاده از ضد آب کردن بتن با فناوری کریستالی و استفاده از سیمان ضد آب).

استفاده از روکش‌های pvc

استفاده از روکش‌های pvc یکی از ساده‌ترین و در عین حال ارزانترین روش‌ها برای آب بندی بتن است که نصب آنها نیز بسیار ساده است. روکش‌های pvc به دو صورت ورقه‌ای و مایع در بازار وجود دارد که جنس و عملکرد آنها کاملاً یکسان است و تنها روش اعمال آنها بر سطح مورد نظر متفاوت است. ضدآب کردن بتن به کمک روکش پی وی سی بیشتر در مورد ساختمان‌ها وکف حمام و سرویس بهداشتی به کار گرفته می‌شود.

روکش pvc در ضد آب کردن بتن

استفاده از غشاهای مایع

غشاهای مایع از دیرباز برای ضد آب کردن بتن مورد استفاده قرار می‌گرفتند که ساده‌ترین نمونه‌های آنها، قیر طبیعی و قیر مصنوعی هستند. اگر چه مواد نفتی به خوبی این نقش را انجام دادند، اما به دلیل مسائل زیست محیطی امروزه کمتر استفاده می‌شوند و مهندسین سازه ترجیح می‌دهند که به سراغ سایر روش‌های سنتزی بروند که از مواد شیمیایی به شکل یکپارچه تولید می‌شود. خود این مواد شیمیایی به صورت یک لایه نازک بر سطح بیرونی سازه بتنی کشیده می‌شوند.

ضد آب کردن بتن با فناوری کریستالی

فناوری کریستالی یا ضد آب کردن بتن با استفاده از زایکوسیل یکی از روش‌های مدرن است که با استفاده از فناوری نانو به وجود آمده است. در این روش از زایکوسیل به عنوان عامل اصلی آب بندی بتن استفاده می‌شود و نسبت به سایر روش‌های سنتی و قدیمی‌تر، عملکرد بهتری دارد.

ضد آب کردن بتن با فناوری کریستالی

ضد آب کردن بتن با فناوری کریستالی بدین صورت است که زایکوسیل در بدنه بتن به کار گرفته می‌شود و منتظر رسیدن رطوبت به آن است. این ترکیب شیمیایی، بلافاصله پس از تماس با رطوبت یک ساختار نفوذ پذیر به بخش‌های مختلف بتن تبدیل می‌شود و تمامی فضای آن را پوشش می‌دهد. در نهایت ساختار زایکوسیل به شکل یک کریستال نفوذناپذیر تبدیل می‌شود که مانع از نفوذ آب به سایر قسمت‌های سازه می‌شود.

استفاده از سیمان ضد آب

سیمان ضد آب را در مطالب قبلی بتن پاسارگاد (سیمان ضد آب و اهمیت استفاده از آن) مورد بررسی قرار دادیم و برخی ویژگی‌های مختلف آن را ذکر کردیم؛ اما به طور کلی سیمان ضد آب یک نوع سیمان خاص و منحصر به فرد است که دانه‌های آن با برخی مواد شیمیایی عایق در برابر رطوبت مانند اسید اولئیک، اسید استئاریک یا اسید لاکتیک پوشش داده شده است که از رسیدن رطوبت به آنها و چسبیدن آنها به یکدیگر ممانعت می‌کند.

سیمان ضد آب در ضد آب کردن بتن

این شیوه زمان نگهداری و همچنین محل نگهداری آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما زمانی که سیمان ضد آب برای تولید بتن به کار گرفته می‌شود، پس از مخلوط شدن بتن، بر اثر اصطکاک این اسیدهای چرب از روی سیمان جابجا شده و وارد بدنه بتن می‌شود.

از این لحظه نقش آنها تغییر می‌کند و به عنوان یک روش برای ضد آب کردن بتن مورد استفاده قرار می‌گیرند. خوشبختانه به دلیل راحتی دسترسی به این روش، امکان استفاده از آن در بخش‌های مختلف یک سازه وجود دارد.

استفاده از چسب سنگ ضد آب

یک نوع چسب شیمیایی ساخته شده بر پایه پلی استر است که به منظور پوشش دادن فضای بین سنگ و کاشی مورد استفاده قرار می‌گیرد و از نفوذ رطوبت از این فضا جلوگیری می‌کند. چسب سنگ ضد آب در بخش‌های مختلف یک سازه می‌تواند به کار گرفته شود، اما بهترین مکان برای استفاده از آنها، استخر، حمام و سرویس بهداشتی است که با رطوبت زیادی سر و کار دارند و احتمال نفوذ آب از فضای بین آنها وجود دارد. چسب‌های پلی استر ضد آب یک ساختار یکپارچه و عایق در برابر رطوبت ایجاد می‌کند که بعد از خشک شدن، استحکام و پایداری آن به اندازه بتن است.

استفاده از رنگ ضد آب استخر

این شیوه بیشتر در مورد استخرهای داخلی و خارجی ساختمان استفاده می‌شود و به کمک آن مانع از نفوذ آب به خارج از محوطه استخر می‌شوند. در حال حاضر رنگ‌های مختلفی در سطح بازار وجود دارد که می‌توانید با مراجعه به فروشگاه‌های مختلف، در مورد آنها و نحوه عملکرد آنها تحقیق کنید، اما نکته‌ای که اهمیت دارد این است که برخی از آنها حلال در آب بوده و برخی نیز نسبت به رطوبت نفوذ ناپذیر هستند و ساختار یکپارچه‌ای دارند.

رنگ ضد آب استخر در ضد آب کردن بتن

رنگ ضد آب استخر که با رنگ اپوکسی نیز شناخته می‌شود، به دلیل ساختار شیمیایی منحصر به فرد خود، نه تنها مانع از خروج رطوبت و آب از بدنه استخر می‌شود، از تشکیل جلبک در داخل آن نیز جلوگیری کرده رشد آنها را به تعویق می‌اندازد.

کارخانه بتن آماده پاسارگاد و ضد آب کردن بتن

یکی از تکنولوژی‌ها و خدماتی که توسط گروه ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد عرضه می‌شود این است که امکان ضد آب کردن بتن و آب بندی فضاهای مختلف ساختمانی را با تمامی شیوه‌های فوق فراهم آورده‌ایم. در حقیقت ما در گروه پاسارگاد به تجهیزات و مواد شیمیایی دسترسی داریم که، با توجه به سفارش مشتری امکان تغییر خصوصیات ذاتی و فیزیکی بتن را خواهیم داشت و آنها را در قالب پروژه مجزا برای کارفرما تعریف می‌کنیم. در حقیقت کارفرما برای استفاده از این خدمات آنها باید در سفارش خود قید کند که به ضد آب کردن بتن نیاز دارد و قصد استفاده از آن در چه قسمت‌هایی را دارد.

آشنایی با هرکدام از شیوه‌های آب بندی بتن می‌تواند طول عمر سازه مورد نظر ما را به طور چشمگیری افزایش دهد و از سوی دیگر از انتقال رطوبت به سایر بخش‌های ساختمان جلوگیری کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه است با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید.

سیمان ضد آب و اهمیت استفاده از آن

به احتمال زیاد، تاکنون مطالب زیادی در مورد نحوه ضد آب کردن بتن و یا شیوه های آب بندی بتن شنیده‌اید، اما سیمان ضد آب یکی از اصطلاحات جدید در حوزه ساخت و ساز است که توانست در این مدت کم وظیفه مهمی در جلوگیری از نفوذ رطوبت و همچنین بالا بردن مدت زمان نگهداری آنها برعهده داشته باشد. در مورد سیمان، بزرگ‌ترین ایرادی که وارد می‌شود این است که به هنگام مواجهه با رطوبت یا مواجهه با گاز دی‌اکسید کربن، به سرعت واکنش داده و همین موضوع باعث می‌شود که نگهداری از آن در انبارها بسیار مشکل باشد.

از سوی دیگر، ساختار بتن به شکلی است که بدون مواد افزودنی، در برابر نفوذ رطوبت مقاومت چندانی ندارد و به همین دلیل در پروژه‌هایی مانند استخرها و منابع آب، از شیوه‌های مختلف برای جلوگیری از نفوذ رطوبت استفاده می‌شود. اما با ظهور سیمان ضد آب انتظار می‌رود که عمل برخی از این شیوه‌های سنتی از بین رفته و پیمانکاران به این روش جدید روی بیاورند. اما واقعاً سیمان ضد آب چیست؟ چه مزایایی می‌تواند داشته باشد؟ در چه قسمت‌هایی از یک سازه به کار می‌رود؟ این محصول به چه شکلی نقش خود را ایفا می‌کند؟

برای روشن‌تر شدن نقش سیمان ضد آب و تأثیر آن بر یک سازه، در این مطلب سعی می‌کنیم که جزئیات بیشتری از آنها ذکر کنیم.

سیمان ضد آب چیست؟

سیمان ضد آب به عنوان یک سیمان ویژه تعریف می‌شود که به صورت مخلوطی از سیمان پرتلند معمولی و سیمان آلومینات، سدیم کلسیم، دانه‌های سیلیکا و برخی افزودنی‌های خاص تولید می‌شود. این افزودنی‌های خاص، اسیدهای چرب (اسید اولئیک، اسید استئاریک یا اسید لاکتیک) هستند که ویژگی‌های بتن را به طرز چشمگیری تغییر می‌دهند. نقش این مواد در تغییر وضعیت سیمان بسیار چشمگیر است و می‌تواند وضعیت آن را برای شرایط مختلف بیمه کند. در حقیقت، وظیفه اصلی ضد آب شدن سیمان توسط این اسیدهای چرب صورت می‌گیرد که مانع از رسیدن رطوبت به ساختار اصلی سیمان می‌شود.

یکی از بزرگترین مشکلاتی که در رابطه با سیمان معمولی وجود دارد این است که نگهداری آن در بلندمدت باعث می‌شود رطوبت به بخش‌های داخلی آن نفوذ کرده و به مرور زمان خاصیت اصلی خود را از دست دهد. اما وجود اسیدهای چرب در سیمان ضد آب کمک می‌کند که این رطوبت به بخش‌های داخلی وارد نشود و عملاً سیمان برای مدت زمان بیشتری قابل استفاده باشد. در ضمن زمانی که این سیمان در سازه به کار می‌رود، به هنگام مخلوط شدن اجزای اصلی بتن در میکسر، در اثر اصطکاک این لایه اسید چرب از بین رفته و سیمان به حالت اولیه خود برمی گردد.

سیمان ضد آب چیست؟

با این وجود، نقش اسیدهای چرب در سیمان ضد آب کماکان باقی می‌ماند و در گام‌های بعدی به ضد آب کردن بتن منجر می‌شود. زمانیکه بتن مورد نظر با این سیمان تولید شد و در یک سازه به کار گرفته شد، اسیدهای چرب به عنوان یک لایه محافظ برای بتن باقی می‌ماند و زمانی که سازه بتنی در برابر رطوبت قرار می‌گیرد، از نفوذ آن به بخش‌های داخلی جلوگیری کرده و به نوعی یک آب بندی غیرذاتی برای سازه بتنی به وجود می‌آورد. البته استفاده از سیمان ضد آب ممکن است با محدودیت‌ها و الزامات خاصی همراه باشد که تولید کننده بتن باید به آنها توجه داشته باشد.

مزایای استفاده از سیمان ضد آب

همانطور که در بالا عنوان شد، استفاده از سیمان ضد آب می‌تواند به دو شکل در یک پروژه برای پیمانکار مفید باشد و هزینه‌های کلی آنها را کاهش دهد. بطور کلی برخی از مزایای این نوع سیمان ویژه عبارتند از:

  • امکان نگهداری بیشتر از سیمان برای پروژه‌های طولانی مدت
  • جلوگیری از واکنش سیمان با رطوبت و گاز دی اکسید کربن
  • جلوگیری از نفوذ رطوبت به داخل سازه
  • عدم نیاز به شیوه‌های مختلف ضد آب کردن بتن و کاهش هزینه‌های مربوط به آن
  • پایین آوردن میزان هدر رفت سیمان در پروژه‌های بزرگ
  • استفاده راحت و تولید همانند بتن‌های معمولی

مزایای سیمان ضد آب

 در حقیقت، شاید استفاده از لفظ ضد آب در مورد این سیمان منجر به ایجاد طرز فکر اشتباهی در مورد آن شود که به روشهای آماده سازی خاصی نیاز دارد. اما خوشبختانه این سیمان هیچ تفاوتی با سیمان‌های معمولی ندارد و تنها دمای انجام پروژه نباید از ۵۰ درجه سانتی گراد بالاتر باشد.

کاربرد سیمان ضد آب در ساخت و ساز

با توجه به خصوصیات ذاتی سیمان ضد آب نقشی که در یک پروژه ایفا می‌کند، کاربردهای مختلف و متعددی برای آنها متصور است که برخی از آنها به مقابله با رطوبت و برخی نیز به نگهداری از سیمان مرتبط می‌شود. همانطور که در مورد سیمان پرتلند، از درجه‌های مختلفی برای مشخص شدن اطلاعات فنی استفاده می‌شوند، در مورد این سیمان نیز می‌توان از این اصطلاحات استفاده کرد.

کاربرد سیمان ضد آب در سازه بتنی

به طور کلی کاربردهای سیمان ضد آب به بخشهای مختلفی مربوط می‌شود. اصلی‌ترین و شاید مهمترین استفاده از این سیمان، استخرها، مخازن آب زیرزمینی و طبقات پایین زیرزمین‌ها است که به احتمال زیاد بیشتر در معرض رطوبت قرار دارند. سیمان ضد آب به این پروژه‌ها کمک می‌کند که نفوذ رطوبت به سختی انجام شود. کاربرد دیگر این سیمان، به دیوارهای باربر و دیوارهای پشت بند اختصاص می‌یابد و امکان استفاده از آنها در دودکش‌ها و لوله‌های سیمانی برای امتحانات نیز وجود دارد. حتی در برخی از پروژه‌های بزرگ نیز می‌توان از این سیمان در سدسازی و ساخت تونل در جاده‌ها بهره برد.

نقش سیمان ضد آب در ضد آب کردن بتن

اگرچه فلسفه تولید سیمان ضد آب در ابتدا به نگهداری از آن در شرایط سخت و برای مدت زمان بیشتر ارتباط داشت، اما به مرور زمان نقش آن در ضد آب کردن بتن نیز مشخص شد. این سیمان به دلیل مواد افزودنی و خصوصیات ویژه‌ای که دارد، می‌تواند همان تراکم و همان استحکام سیمان‌های معمولی را ارائه دهد. اما تفاوت بزرگی که این سیمان با سیمان‌های معمولی دارند، استفاده از اسیدهای چرب در تولید اولیه آنهاست که در جریان تولید بتن به مرور زمان کنار رفته و نقش آنها نیز تغییر می‌کند.

چگونه سیمان ضد آب باعث آب بندی بتن می شود

در زمان اولیه نقش اسیدهای چرب در سیمان ضد آفتاب بدین صورت است که دانه‌های سیمان را پوشش داده و از رسیدن رطوبت و گاز دی اکسید کربن به این دانه‌ها جلوگیری می‌کند. در نتیجه دانه‌های سیمان تا زمان استفاده در بتن به صورت مجزا و ایزوله شده باقی می‌ماند و امکان واکنش و ترکیب شدن آنها وجود ندارد. پس از مخلوط شدن بتن و در اثر اصطکاک، این لایه چربی از بین رفته و به سطح بتن انتقال می‌یابد. در نهایت این اسیدهای چرب منجر به جلوگیری از نفوذ رطوبت به بخش‌های داخلی سازه می‌شوند.

نحوه ضد آب کردن بتن

در مطالب قبلی (شیوه های آب بندی بتن) به شیوه‌های آب بندی کردن بتن پرداختیم و در این بخش تنها به مرور کوتاهی از شیوه‌های مختلف در ضد آب کردن بتن می‌پردازیم:

  • استفاده از سیمان ضد آب: این روش را می‌توان جدیدترین روش آب بندی بتن معرفی کرد است که اخیراً توسط چند شرکت اروپایی عرضه شده است.
  • استفاده از لایه آستر: در این حالت عملاً خود بتن نقشی در جلوگیری از نفوذ رطوبت ندارد و یک لایه آستر بر سطح بتن قرار گرفته و از رسیدن رطوبت به سازه جلوگیری می‌کند.
  • استفاده از پوشش‌هایی مانند قیر و سایر محصولات نفتی: قیر و محصولات نفتی به شدت آبگریز هستند و به همین دلیل مانع رسیدن آب به بتن سازه می‌شود. این روش طرفداران چندانی ندارد معمولاً در پروژه‌های نفتی بیشتر بکار برده می‌شود.
  • استفاده از بتن آب بندی: در این حالت برخی مواد افزودنی به بتن اضافه می‌شود که قابلیت جذب رطوبت و ایجاد یک سد بزرگ در برابر آن را دارند. در حقیقت، این مواد افزودنی در بدنه بتن قرار می‌گیرند و در ابتدا رطوبت محیط را جذب می‌کند. سپس یک سد بزرگ در برابر رطوبت به وجود می‌آورند و از نفوذ  بیشتر آن به بخشهای داخلی جلوگیری می‌کند.

نقش سیمان ضد آب در آب بندی بتن

با وجود اینکه شیوه‌های مختلفی برای آب بندی بتن وجود دارد هر کدام از مزایا و معایب خاصی برخوردار است، اما انتخاب آنها سلیقه‌ای نیست و به وضعیت پروژه بستگی دارد. به طوری که، یک مهندس سازه بعد از بررسی فنی سازه بتنی تعیین می‌کند که کدام یک از شیوه‌های ضد آب کردن بتن برای آن مناسب است و می‌تواند تأثیر مثبت داشته باشد. اگر احساس می‌کنید که در این مورد به مشاوره و اطلاعات بیشتر نیاز دارید، یا برای سفارش خرید بتن آماده و بلوک با ما در شرکت بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید.

شیوه‌های آب بندی بتن

آب بندی بتن یکی از شیوه‌های بسیار خوب و مناسب برای جلوگیری از ورود رطوبت به بخش‌های داخلی یک سازه و همچنین رسیدن این رطوبت به قسمت‌های داخلی ساختمان است. اصولاً اگر یک بتن آب بندی نشده باشد می‌تواند آب، آلودگی آبی و مواد شیمیایی را جذب کند که در انتها باعث خسارات فراوانی به سازه‌های فولادی و بتنی خواهد شد. امروز به کسانی که مایل‌اند از بتن سازه خود محافظت کنند و می‌خواهند که از زندگی طولانی و بازدهی آن اطمینان حاصل کنند توصیه می‌شود که مواد آب بندی بتن به بهترین شکل ممکن استفاده کنند و مانع از ورود آب بخش‌های داخلی سازه شوند.

در حقیقت چه روشی برای آب بندی بتن مناسب است؟ بهترین موادی که می‌توان استفاده کرد چیست؟ اصولاً برای آب بندی بتن می‌توان به روش‌های فیزیکی و شیمیایی متوسل شد. در روش‌های فیزیکی یک ماده نفوذناپذیر به صورت یک لایه بر روی بتن کشیده شده و مانع از عبور آب و ایجاد فشار هیدرو استاتیک می‌شود. این لایه کاملاً مقاوم بوده و آب به درون آن نفوذ نمی‌کند. این در حالی است که در روش‌های شیمیایی یک ماده بخصوص به بتن اضافه شده و با ایجاد تغییر در ساختار آن مانع از ورود آب به لایه‌های زیرین آن می‌شود. هرکدام از این روش‌ها در یک جای خاص جواب می‌دهد و برای ایجاد تمایز بین این دو روش باید شرایط محیطی و نحوه استفاده از آنها را نیز در نظر گرفت.

در ادامه این مطلب، چند شیوه رایج برای آب بندی بتن ذکر خواهیم کرد و مواد مناسب برای استفاده در این روش معرفی می‌کنیم. با ما همراه باشید!

آب بندی بتن با سیستم‌های غشای ورقه‌ای

آب بندی بتن به کمک سیستم‌های غشایی ورقه‌ای یکی از ابتدایی‌ترین و ساده‌ترین روش‌های جلوگیری از ورود آب و رطوبت به داخل یک سازه است. در این روش یک لایه نفوذناپذیر به صورت غشا بر روی سطح بتن کشیده شده و از طریق وصل کردن آنها به یکدیگر یک سد محکم ایجاد می‌شود. این غشا ممکن است از مواد مختلفی ساخته شود که امروزه با پیشرفت تکنولوژی زمینه تولید آنها از مواد پلیمری فراهم شده است. رایج‌ترین ماده‌ای که در تولید این ورق‌ها به کار گرفته می‌شود، پلی‌اتیلن است. پلی‌اتیلن نه‌تنها شدیداً آب‌گریز است، بلکه به دلیل ساختار چسبنده و مولکول‌های نزدیک به هم مانع از ورود آب به فضای بین‌مولکولی شده و در نتیجه مانع از عبور مولکول‌های آب از سطح ورق می‌شود.

آب بندی بتن با سیستم‌های غشای ورقه‌ای

ورق‌های پلیمری همچنین مقاومت کششی بالایی دارند و در برابر خاک‌های اسیدی، فشارهای خمشی و سایر تنش‌های محیطی از خود استحکام نشان می‌دهند. البته امروزه در برخی از آنها امکان خودترمیمی و قابلیت اتصال مجدد نیز به وجود آمده است. اگرچه آب بندی بتن با استفاده از این ورق‌ها بسیار ساده و راحت است، اما هنوز هم در مورد شیوه استفاده از آنها و سازگاری آنها با محیط زیست مسائلی مطرح می‌شود و افراد بسیاری از استفاده از آنها فراری هستند. یکی دیگر از مشکلاتی که در استفاده از ورقه­های پلیمری وجود دارد این است که برای ایجاد یک لایه آب بندی بسیار مستحکم لازم است که گوشه‌ها، لبه‌ها و فضای بین ورق‌ها به طور کامل پوشش داده شود و به نوعی نفوذناپذیر باشد. کوتاهی در هر کدام از این مراحل می‌تواند به روند آب بندی بتن لطمه بزند.

 غشاهای مایع

غشا‌های مایع یکی دیگر از شیوه‌های آب بندی بتن هستند که به عنوان یک ماده مایع و آبکی با استفاده از قلم‌مو، اسپری، غلتک و یا شیوه‌های دیگر به سطح بتن کشیده شده و مانع از نفوذ آب به داخل بتن می‌شود. این مواد مایع ممکن است حاوی آسفالت و یا مواد پلیمری به صورت گرم یا سرد در یک پایه حلالی باشند. این غشاها نسبت به غشاهای ورقه‌ای کاربرد سخت‌تری دارند، اما می‌تواند یک لایه نفوذناپذیر بسیار مستحکم ایجاد کنند که حتی نسبت به شیوه‌های ورقه‌ای عملکرد بهتری داشته باشد. غشاهای مایع به صورتی بر روی بتن قرار می‌گیرند که فضاهای خالی و تخلخل بتن را کاملاً پوشش داده و مانع از رسیدن آب به ساختار بتن می‌شوند. امروزه از این شیوه آب بندی بتن برای استخرها و سقف ساختمان‌ها استفاده می‌شود.

غشاهای مایع در آب بندی بتن

 آب بندی بتن به کمک غشاهای مایع به نوع غشاهای استفاده شده، ضخامت مناسب و همچنین کاربرد آن بستگی دارد. به‌طوری‌که اگر یک کارگر ماهر و با تجربه بتوانند این غشا را بر روی یک بستر تمیز و خشک قرار ده،د می‌توان اطمینان داشت که برای سال‌های متمادی امکان استفاده از آن وجود دارد. علاوه بر مزایای متعددی که در این شیوه دیده می‌شود، چند مشکل نیز برای آنها وجود دارد که ممکن است از استفاده از آن پشیمان شوید. یکی از مشکلات رایج غشاهای مایع این است که اگر به درستی بر روی سطح بتن قرار نگیرند، امکان تاول زدن و شکستن آنها وجود دارد. از طرفی دیگر در ساخت غشاهای مایع از ترکیبات آلی فرار و سمی استفاده شده است که برای محیط زیست کاملاً مضر بوده و گروه‌های حامی محیط زیست با استفاده از این غشا برای آب بندی بتن مخالف هستند.

اگرچه غشاهای مایع در قسمت‌های مختلف به کار گرفته می‌شوند، اما در حقیقت این غشاها تنها در جاهای به کار گرفته می‌شوند که امکان استفاده از غشاهای ورقه‌ای پلیمری برای آب بندی بتن وجود نداشته باشد.

مواد افزودنی آب بندی بتن

در طول سه دهه گذشته، نوع جدیدی از آب بندی بتن در سراسر جهان شکل گرفته است که با روش‌های معمول عنوان شده در بالا تفاوت محسوسی دارد. در این سیستم که از مواد افزودنی بهره می‌برند بر روی سطح بتن کشیده نمی‌شود و به جای ایجاد یک مانع در طرف مثبت یا منفی بتن، با مواد موجود در آن واکنش داده و با ایجاد تراکم بالا مانع از نفوذ آب به داخل بتن می‌شود. در واقع زمانی که آب به این لایه می‌رسد، آب وارد سازه بتنی می‌شود، اما به دلیل اینکه تراکم داخلی بتن بسیار بالاست، امکان پیشروی آب به سمت لایه‌های داخلی از بین می‌رود و در نتیجه یک سیستم آب بندی بتن پیشرفته ایجاد می‌شود.

یکی از نمونه‌های مواد افزودنی آب بندی بتن هیدروکسید کلسیم است که در جریان هیدراتاسیون بتن با آن واکنش داده یک محصول جانبی تولید می‌کند که باعث بالا رفتن تراکم می‌شود. این تراکم بالا باعث می‌شود که سرعت حرکت آب در داخل بتن به شدت پایین آمده و نوعی سیستم آب بندی بتن مستحکم به وجود آید. از دیگر مزایای استفاده از این روش می‌توان به جلوگیری از وجود سایر مواد شیمیایی و همچنین حشرات و جانوران موذی اشاره کرد.

مواد افزودنی آب بندی بتن

 برخلاف روش‌های فوق، که آب بندی بتن با استفاده از خواص آب‌گریز بودن لایه‌ها شکل گرفته بودند، مواد افزودنی بتن هیدروفوب یا آب دوست هستند همزمان که رطوبت به آنها نزدیک می‌شود، متورم شده و یک سد طبیعی در برابر حرکت آن ایجاد می‌کنند. این روش‌ها برای آب بندی بتن بسیار مناسب هستند و نسبت به روش‌های قبل هزینه کمتری نیز دارند، اما هنوز هم مهندسین نسبت به ترک‌خوردگی در بتن با استفاده از این مواد نگران هستند و احساس می‌کنند که می‌توانند منشأ این ترک‌خوردگی باشند.

مواد افزودنی کریستالی

ماده افزودنی کریستالی معمولاً به صورت خشک و پودری هستند که در منشأ خود خاصیت آب دوستی دارند. برخلاف سایر شیوه‌های آب‌گریزی، مواد افزودنی کریستالی به صورت واقعی آب موجود در داخل بتن برای رشد کریستال جذب می‌کنند و به طور کامل فضای داخلی بدن را پوشش می‌دهند. مواد افزودنی کریستالی حرکت آب در جهات مختلف را متوقف کرده و آب ورودی به داخل بدن را به سرعت جذب می‌کنند. این مواد که در چند سال اخیر کشف شده‌اند هیچگونه مواد آلی و سمی فرار در آنها استفاده نشده است و به راحتی بازیافت می‌شوند.

مواد افزودنی کریستالی برای آب بندی بتن

 دلیل استفاده از مواد افزودنی کریستالی برای آب بندی بتن می‌تواند به چند دلیل مختلف برگردد. این مواد علاوه بر خاصیت آب بندی خود، به راحتی نصب می‌شوند، در کیسه‌های آماده به فروش می‌رسند، خاصیت ضدعفونی دارند، سرعت و برنامه‌ریزی کار را بهبود می‌دهند و هزینه کار کردن با آنها نسبت به سایر روش‌های قبل پایین‌تر است. از طرفی در مورد مواد افزودنی آب بندی بتن نگرانی ترک‌خوردگی سازه بتنی وجود داشت، اما مواد افزودنی کریستالی این نگرانی را نیز از بین برده و مشکلی بابت ترک خوردن سازه بتنی وجود ندارد.

برای آب بندی بتن روش‌های مختلفی وجود دارد که برخی از آنها قدیمی بوده و برخی نیز به لطف پیشرفت تکنولوژی در چند سال اخیر وارد بازار ساخت و ساز شده است. طبیعتاً روش‌های مدرن و جدید کارایی بیشتری در جلوگیری از نفوذ رطوبت به قسمت‌های داخلی بتن دارند، اما شیوه‌های راحت نصب غشاها باعث شده است که هنوز هم بسیاری از افراد به استفاده از آنها تمایل نشان دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شیوه‌های آب بندی بتن و همچنین آشنایی با محصولات ما به وب‌سایت کارخانه بتن آماده پاسارگاد مراجعه کنید و برای سفارش بتن آماده با ما در تماس باشید.

انواع مواد آب بندی بتن و نقش آنها

مواد آب بندی بتن دسته دیگری از مواد شیمیایی افزودنی به بتن هستند که در برخی مواد خاص کاربرد دارند و مانع از نفوذ یا عبور آب از بتن می‌شوند. این مواد سازوکارهای متفاوتی دارند و همان‌طور که در مطالب قبلی نیز شرح داده شد (ژل میکرو سیلیس و نقش آن در بتن آب بند) برخی از آنها به داخل بتن اضافه شده و حفره‌های آن را می‌بندند و برخی دیگر سطحی پوششی ایجاد کرده و مانع از نفوذ آب می‌شوند. اما دسته بندی مواد آب بندی بتن فقط به این دو دسته کلی چندان مناسب نیست و محدوده این مواد بسیار وسیع‌تر است.

مواد آب بندی بتن در قسمت‌های مختلفی استفاده می‌شوند و مهمترین کاربرد آنها مربوط به قسمت‌هایی است که به رطوبت سروکار دارند. به‌عنوان‌مثال، در کاربرد ساختمانی از این مواد، آن‌ها را در حمام و سرویس بهداشتی به کار می‌برند. اما کاربرد صنعتی این مواد بسیار وسیع‌تر است و در حوزه‌های مختلفی مانند سدسازی، استخر سازی، تولید منابع آب، ایجاد سکوهای نفتی در اسکله و مواردی ازاین‌دست به کار برده می‌شود. بنابراین، حتی اگر کار همه مواد آب بندی بتن یکسان باشد و از یک شیوه یکسان بهره ببرند، بازهم با توجه به شرایط کاربرد آنها باید تغییراتی بر آنها اعمال شود.

ما در این مطلب چند نوع مختلف از این مواد را معرفی خواهیم کرد و دلیل استفاده از آنها و همچنین نحوه استفاده از آنها را شرح خواهیم داد. پس با ما همراه باشید!

مواد آب بندی بتن سدیم سیلیکات‌ها

سدیم سیلیکات‌ها یکی از قدیمی‌ترین مواد آب بندی بتن است که کشف آن و استفاده از آن به سال 1950 برمی‌گردد. سدیم سیلیکات‌ها به دلیل خاصیت شیمیایی خود علاوه بر اینکه می‌توانند مانع از نفوذ آب شوند، می‌توانند به عنوان روش ترمیمی برای بتن مورد استفاده قرار گیرند. اگرچه اولین استفاده از این مواد به نقش آنها در سخت کننده بتن برمی‌گردد و دانشمندان قصد داشتند به کمک سدیم سیلیکات‌ها به نوعی سرعت سخت شدن و درجه سختی آن را بهبود بخشند، اما در سال‌های بعد به عنوان یک ماده ضد آب نیز مورد استفاده قرار گرفت و تقریباً هم مناسب به نظر می‌آمد.

مواد آب بندی بتن سدیم سیلیکات‌ها

اما به‌مرورزمان مشکلات مربوط به مواد آب بندی بتن سدیم سیلیکات‌ها مشخص شد و عنوان شد که این ماده در پروژه‌ها بزرگ بسیار ناکارآمد و نامناسب است. سدیم سیلیکات‌ها به عنوان یک لایه سطحی عمق نفوذ بسیار محدودی دارند و در برابر فشارهای استاتیکی ضعیف هستند. اگر قصد دارید که به روند سخت شدن بتن خود کمک کنید، استفاده از این مواد گزینه خوبی است، اما به عنوان یک ماده آب بندی بتن پیشنهاد نمی‌شود و بهتر است به سراغ گزینه‌های بعدی بروید.

سیلیکونات‌ها

سیلیکونات‌ها دسته دیگری از مواد آب بندی بتن هستند که به دلیل خاصیت قلیایی بسیار بالای خود می‌تواند سد محکمی در برابر نفوذ آب ایجاد کند. درواقع این ماده به صورت یک مایع خاص بر روی سطح بتن کشیده می‌شود و زمانی که آب آن تبخیر می‌شود، سیلیکون موجود در ترکیب آن با دی‌اکسید کربن موجود در جو واکنش می‌دهد و یک مانع سطحی بسیار محکم در برابر آب ایجاد می‌کند. باید اعتراف کرد که سیلیکونات‌های گزینه‌ای عالی برای آب بندی کردن بتن هستند و تنها مشکل آنها به خاصیت قلیایی آنها برمی‌گردد که استفاده از آنها را در منابع آب و استخرها محدود می‌کند.

ترکیب سیلیکات و سیلیکونات‌ها

این ترکیب یکی از بهترین روش‌ها برای آب بندی کردن بتن است که از فلسفه حضوری هر دو ماده استفاده کرده و به نوعی حفاظی محکم در برابر آب ایجاد می‌کند. درواقع در این ترکیب از خاصیت متراکم کنندگی سیلیکات‌ها و از خاصیت آب‌گریزی سیلیکونات‌ها استفاده می‌شود. برای استفاده از این دو ماده نیازی نیست که آنها را با هم ترکیب کرد و می‌توان آنها را به صورت جداگانه مورد استفاده قرار داد. زمانی که سیلیکات‌ها به بتن اضافه می‌شوند، سیلیکات‌های اضافی به سراغ هیدروکسید کلسیم رفته و ترکیب محکم و پایداری به صورت Ca-S-H تولید می‌کند. این ترکیب باعث می‌شود که بتن به‌مراتب متراکم‌تر و سخت‌تر شود و نفوذ کمتری داشته باشد.

ترکیب سیلیکات و سیلیکونات‌ها در مواد آب بندی بتن

اما سیلیکونات‌ها به عنوان مواد آب بندی بتن از دو شیوه استفاده می‌کند. بخشی از این ماده با دی‌اکسید کربن جو واکنش داده و تولید یک رزین سیلیکونی فعال می‌کند. این رزین سیلیکونی در مرحله بعد به سراغ هیدروکسید کلسیم رفته و یک رزین مایع ضد رسوبی بر سطح آب ایجاد می‌کند که دیدن آن در حالت معمولی تقریباً غیرممکن است. این ماده به سراغ منافذ مویرگی موجود در سطح بتن رفته و آنها را به طور کامل پوشش می‌دهد. این دسته از مواد آب بندی بتن بسیار پرکاربرد هستند و علاوه بر سخت کردن بتن، منافذ آن را به طور کامل پوشش می‌دهند. ترکیب سیلیکات‌ها و سیلیکونات‌ها برای زیرزمین‌های مرطوب و کانال‌های مسیر آب عالی است.

سیلان‌ها

دلیل اصلی تخریب بتن، خوردگی آن و پوسته‌پوسته شدن آن به‌مرورزمان است و این یکی از دلایلی است که باید از مواد آب بندی بتن استفاده شود. مؤثرترین شیوه محافظت از بتن در برابر آب و نمک و آب‌های شور استفاده سیلان‌ها بر اساس آب بندی بتن است. از آنجایی که سیلان‌ها تأثیر خاصی بر خصوصیات کلی بتن ندارند مقاومت و حتی لغزش سطحی آن را تغییر نمی‌دهند و این بدین معنی است که برای استفاده در سطوح عالی هستند. سیلان‌ها به دلیل اندازه کوچکی که دارند به خوبی منافذ بتن را پر می‌کنند و از طرفی سیلیس نسز با بتن واکنش می‌دهد و یک سد محکم در برابر عبور آب تشکیل می‌دهد. سیلان‌ها به دلیل خصوصیات خود یک لایه آب‌گریز عمیق ایجاد می‌کنند و مانع از نفوذ آب و آب آلوده به داخل بتن می‌شوند.

سیلوکسان‌ها

اما سیلوکسان‌ها شامل یک پلیمر بزرگ‌تر می‌شوند و همین موضع باعث می‌شود که نفوذ عمقی آن مانند سایر مواد آب بندی بتن نباشد. این ماده برخلاف سیلان‌ها، نیازی به pH بالا ندارد و هیچ وابستگی خاصی به خصلت اسیدی یا قلیایی محیط ندارند. با توجه به اندازه سیلوکسان‌ها، معمولاً از آنها برای آب بندی گچ و بلوک و اجر استفاده می‌شوند و در مورد بتن به عنوان مستقل مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. استفاده مستقل از سیلوکسان‌ها باعث ایجاد یک رنگ تیره در سازه می‌شود که چندان مطلوب نمی‌باشد و معمولاً از آنها به صورت ترکیبی با سیلان‌ها استفاده می‌کنند.

سیلوکسان‌ها در مواد آب بندی بتن

سیلان‌ها/ سیلوکسان‌ها

سیلان‌ها و سیلوکسان‌ها هر دو از خانواده سیلیکون مشتق شده‌اند. علیرغم ارتباط بسیار نزدیک این دو ماده، تفاوت قابل توجهی در عملکرد آنها وجود دارد و معمولاً به صورت ترکیبی به عنوان مواد آب بندی بتن مورد استفاده قرار می‌گیرند. از آنجا که سیلان‌ها از مولکول‌های کوچکتر تشکیل شده‌اند، عمق نفوذ بهتری دارند و در شرایط سایشی و هوازدگی عکس‌العمل بهتری دارند. البته وزن کوچک آنها باعث می‌شود که به راحتی تبخیر شوند و مقدار بیشتری از آنها باید استفاده شود تا این تبخیر شدگی جبران شود.

اما سیلوکسان‌ها اندازه بزرگتری دارند، و در برابر تبخیر و سایش عملکرد خوبی دارند و در کل نوعی آب بندی خوب و ارزان ایجاد می‌کند. اما به دلیل اندازه بزرگ‌تر مولکول‌های آن، امکان نفوذ سیلوکسان وجود ندارد و بهتر است که به همراه سیلان مورد استفاده قرار گیرد. اما استفاده ترکیبی از سیلان و سیلوکسان به عنوان مواد آب بندی بتن می‌تواند ضعف هر دو را پوشش داده و یک سد محکم ایجاد کند. درواقع سیلوکسان‌ها به عنوان یک سد محکم مانع از تبخیر سیلان‌ها می‌شوند و سیلان نیز عمق بتن را به طور کامل پوشش می‌دهد.

پوشش‌های الاستومری

یکی از مواد آب بندی بتن که اخیراً وارد حوزه ساختمان و ساخت و ساز شده است، پوشش‌های الاستومری هستند که به دلیل خاصیت کشسانی و انعطاف‌پذیری خود گزینه‌ای مناسب به شمار می‌روند. درواقع پوشش‌های الاستومری یک لایه سنگین منعطف بر روی بتن ایجاد می‌کنند که در برابر آب نفوذناپذیر بوده و در برابر عوامل مکانیکی نیز مقاومت خوبی از خود نشان می‌دهد. این پوشش‌های مشتقاتی از اوره‌ها و پلی اورتان هستند که به صورت یک غشاء آب بند مورد استفاده قرار می‌گیرند. این لایه‌ها علاوه بر اینکه در برابر آب نفوذ ناپذیر هستند، در برابر بخارهای شیمیایی و گازهای سمی و خورنده نیز نفوذ ناپذیر هستند. مهم‌ترین مشکلاتی که در مورد پوشش‌های الاستومری وجود دارد این است ک طول عمر کمتری نسبت به سایر مواد آب بندی بتن دارند و معمولاً رنگ و بافت و ظاهر سطح بتن را تغییر می‌دهند.

پوشش‌های الاستومری در مواد آب بندی بتن

الیاف‌ها کریستالی

این الیاف‌ها را می‌توان جدیدترین مواد آب بندی بتن نامید که سازوکاری کاملاً متفاوت دارد. در مرحله اول این کریستال‌ها درون آب حل می‌شوند و می‌توانند به درون بتن نفوذ کنند. زمانی که این کریستال‌ها به حفره‌های میانی بتن نفوذ کردند، این فضاها را پوشش داده و فضای خالی در بتن مشاهده نمی‌شود. اما این پایان کار نیست و مرحله اصلی شامل واکنش این کریستال‌ها با مواد جانبی سیمان و واکنش هیدراتاسیون است. در اثر این واکنش یک ماده کریستالی نامحلول ایجاد می‌شود که بسیار مستحکم بوده و عمق بیشتری را پوشش می‌دهد.

هر کدام از این مواد آب بندی بتن و روش‌های استفاده شده از مزایا و معایب خاص خود را دارند، اما به نظر می‌رسد که روش‌های ترکیبی مکانیزم عمل بهتری داشته باشند و خاصیت آنها برای مدت بیشتری باقی بماند.

اگر در مورد نحوه آب بندی سازه بتنی خود با مشکل مواجه هستید و مواد آب بندی بتن را به خوبی نمی‌شناسید، با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید. مشخصات محصولات ما را می‌توانید از وب‌سایت مطالعه کنید.

ژل میکروسیلیس و نقش آن در بتن آب بند

ژل میکروسیلیس یکی از مواد افزودنی به تن است که تحت شرایطی خاص به آن اضافه می‌شود و نوعی بتن آب بند ایجاد می‌کند که در شرایط آب و هوایی مرطوب قابل استفاده است. امروزه کشورهای مختلفی مانند کشورهای اروپایی و حتی شهرهایی مانند شهرهای شمالی ایران با پدیده رطوبت شدید مواجه هستند. نفوذ رطوبت به قسمت داخلی بتن نه‌تنها باعث می‌شود که قسمت‌های داخلی مانند نمای ساختمان درگیر رطوبت باشند، بلکه به‌مرورزمان کیفیت سازه نیز افت کرده و ساختمان تخریب می‌شود ژل میکروسیلیس یکی از مواد ساخت بتن آب بند است که در مطالب قبلی به آنها پرداخته شد (بتن آب بند چیست و چگونه عمل می‌کند).

اما ژل میکروسیلیس از چند جهت با سایر مواد ضد آب متفاوت است و همین تفاوت در ساختار فیزیکی و شیمیایی باعث می‌شود که نحوه استفاده از آن نیز متفاوت باشد. این ژل یکی از موادی است که نحوه آب بندی آن با سایر مواد متفاوت است و حتی آب بیشتری نیز در جریان ساخت آن مصرف می‌شود. از طرفی برای استفاده بهینه از ژل میکروسیلیس باید از مواد روان کننده و حتی فوق روان کننده استفاده شود تا عملکردی متفاوت داشته باشد.

بنابراین برای روشن شدن نقش ژل میکروسیلیس در بتن آب بند و چگونگی اعمال این نقش، در ادامه این مطلب شرح کاملی از آن را ارائه خواهیم کرد. پس با ما همراه باشید!

ژل میکروسیلیس چیست؟

ژل میکروسیلیس یک ماده شیمیایی با اندازه بسیار ریز و مساحت سطح بسیار بالا است که به عنوان یک ماده پرکننده و ضدآب در بتن استفاده می‌شود. این ژل نوعی ماده سازنده بتن آب بند است که با توجه به ذرات بسیار ریز خود در داخل بتن قرار گرفته و مانع از نفوذ رطوبت به قسمت‌های داخلی سازه می‌شود. این افزودنی بتن از دانه‌هایی با اندازه‌ای بین 25 میکرون تا 50 میکرون تشکیل می‌شود که نسبت به دانه‌های سیمان و ماسه بسیار ریز هستند. از طرفی مساحت ویژه این ژل در حدود 150 تا 300 سانتی‌متر مربع در هر گرم است. حال اگر این دانه‌ها به داخل ذرات بتن نفوذ کنند باعث می‌شوند که مساحت ویژه بتن آب بند به 3000 تا 5000 مترمربع برسد.

ژل میکروسیلیس چیست

اما باید اعتراف کرد که نقش ژل میکروسیلیس پرکنندگی یا ممانعت از نفوذ آب نیست، بلکه این ماده به شدت جاذب آب است و حتی در مراحل ساخت بتن نیز مشکلاتی ایجاد می‌کند. این ژل به صورت دانه‌های ریز بین فضای خالی و محل ایجاد حباب‌ها قرار می‌گیرد و این فضا را پوشش می‌دهد. ژل میکروسیلیس به شدت آب دوست است و آب زیادی جذب می‌کند. در واقع نقش این ژل بدین صورت است که آب جمع شده پشت یک سازه را جذب کرده تا به اشباع کامل برسد. پس از پر شدن ظرفیت این دانه‌ها، یک سطح عایق در بتن آب بند ایجاد می‌شود و از نفوذ هرچه بیشتر آب به داخل سازه جلوگیری می‌کند.

چرا ژل میکروسیلیس؟

در مورد چرایی استفاده از ژل میکروسیلیس می‌توان به چند مزیت بزرگ آن اشاره کرد. اولین مزیت و مهم‌ترین مزیت این ژل این است که سلیس موجود در آن می‌تواند با آهک هیدراته موجود در بتن واکنش دهد و نوعی ساختار شیمیایی محکم و نفوذناپذیر ایجاد کند. زمانی که این ژل با آهک ترکیب می‌شود، ساختار Ca-Si-H ایجاد می‌شود که استحکام خوبی دارد و ضمن تأثیر بر نفوذپذیری بتن آب بند، از لحاظ استحکام مکانیکی نیز بر روی بتن تأثیر می‌گذارد و کیفیت آن را بهبود می‌بخشد.

مزیت دوم ژل میکروسیلیس این است که با ایجاد یک سد محکم مانع از نفوذ رطوبت به بتن داخلی می‌شود، همان‌طور که عنوان شد، این ژل آب موجود در سازه را به خود جذب می‌کند و باعث می‌شود که سایر قسمت‌های بتنی سازه از نفوذ آب مصون بمانند. مزیت دیگر ژل میکروسیلیس کاهش نسبت آب به سیمان در داخل بتن است. در بحث روان کننده‌ها (نحوه استفاده از روان کننده بتن) اشاره شد که اگر این نسبت کم باشد، بتن تولید شده کیفیت بهتری دارد و ضمن اینکه زودتر سفت می‌شود؛ استحکام بسیار بالایی نیز دارد. این ژل با جذب آب موجود در بتن باعث کاهش این نسبت می‌شود و بتن تولید شده مقاومت کششی و تنشی بهتری خواهد داشت.

چرا ژل میکروسیلیس

چگونه از ژل میکروسیلیس استفاده کنیم؟

کاربرد ژل میکروسیلیس شرایط خاص خود را دارد و اتفاقاً دردسرهای بیشتری برای پیمانکار یا کارخانه بتن آماده ایجاد می‌کند، اما در نهایت به سود پیمانکار خواهد بود. پودر میکروسیلیس ذرات بسیار ریزی دارد و اندازه سطح به حجم آن بسیار بالاست. این ویژگی باعث می‌شود که به هنگام ساخت بتن آب بند، حجم آب بسیار بیشتری نیاز داشته باشیم. از طرفی افزایش آب به معنی کاهش کیفیت بتن خواهد بود. چاره کار استفاده از فوق روان کننده‌هاست. اما ژل میکروسیلیس این مشکل را تا حدود مرتفع کرده است و به نوعی بتن را به حالت اشباع نگه می‌دارد و حالت خمیری بتن حفظ می‌شود. هنگام استفاده از این ژل نیازی به استفاده از روان کننده نیست

اما مورد دیگری که استفاده از پودر میکروسیلیس را کمی سخت و محدود می‌کند، کلوخه شدن آن در حین تولید بتن آب بند است. این ژل آب بسیاری به خود جذب می‌کند و در صورتی که به خوبی مخلوط نشود، نوعی کلوخه پایدار ایجاد می‌کند که علاوه بر کاهش استحکام بتن، نوعی شرایط قلیایی ایجاد می‌کند که خود مستعد خوردگی بتن می‌شود. این وضعیت در مورد مناطق مرطوب بسیار شدید خواهد بود و مشکلات بزرگی ایجاد می‌کند. مخلوط کردن سریع و شدید بتن راهکار مناسبی برای جلوگیری از کلوخه شدن، ژل میکروسیلیس پیشنهاد می‌شود که می‌تواند با شیوه‌های مختلف انجام گیرد. استفاده از بتن آماده می‌تواند این مشکل را مرتفع کند و کارخانه‌های تولید بتن آماده نحوه استفاده از این ژل را به خوبی می‌دانند.

چگونه از ژل میکروسیلیس استفاده کنیم؟

میزان و نحوه مصرف ژل میکروسیلیس

میزان و نحوه مصرف ژل میکروسیلیس به میزان بتن تولیدشده و حجم پروژه بستگی دارد. برای ساخت یک بتن آب بند استاندارد توصیه می‌شود که از حدود 8 تا 10 درصد حجم سیمان استفاده شود. این مقدار از ژل باعث می‌شود که در ضمن حفظ حالت آب بندی بتن، استحکام مکانیکی آن نیز بهبود یابد. اما استفاده بیش از این مقدار می‌تواند به لغزندگی بتن و در نهایت دیرتر سفت شدن آن منجر شود، و کم بودن مقدار ژل کمتر این مقدار باعث افت کیفی بتن شده و حتی حالت خمیری بتن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

تزریق ژل میکروسیلیس به بتن را می‌توان به دو صورت انجام داد. در حالت اول، حل کردن ژل درون منبع آب مورد نیاز بتن است. در این شیوه مقدار آب مورد نیاز برای تولید بتن آب بند مشخص می‌شود و ژل درون آن ریخته می‌شود و پس از اختلاط کامل به درون بتن ریخته می‌شود. در روش دوم، در ابتدا اجازه داده می‌شود که بتن تحت شرایط عادی تولید شود و به یکنواختی کامل برسد و در نهایت ژل را به آن اضافه می‌کنند. در هر دو حالت توصیه می‌شود که بتن بین 5 تا 10 دقیقه هم زده شود و از یکنواختی پخش ژل میکروسیلیس درون بتن مطمئن شوید.

ژل میکروسیلیس در کجا کاربرد دارد؟

بتن آب بند مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل استفاده از ژل میکروسیلیس است و معمولاً در این نقش به خوبی عمل می‌کند. برخی از کاربردهای این ماده عبارت‌اند از:

  1. استفاده در تولید بتن آب بند برای سدها، استخرها و محفظه آب؛
  2. کاربرد در سازه‌های بزرگ و سنگین؛
  3. استفاده در سازه‌های بتنی در مناطق با رطوبت بالا و شرجی؛
  4. استفاده از کارخانه‌های مواد شیمیایی و پالایشگاه‌های پتروشیمی به دلیل مواد خورنده؛
  5. استفاده در ساخت دیوارها و بلوک‌های پیش ساخته؛
  6. استفاده در کف و سقف بخش‌های ویژه ساختمان مانند حمام و دستشویی؛
  7. استفاده در پروژه‌های سریع با زمان ساخت کوتاه.

ژل میکروسیلیس و بتن آماده

یکی از راه‌هایی که در مرد استفاده از ژل میکروسیلیس پیشنهاد می‌شود، این است که بتن آب بند را از کارخانه‌های بتن آماده تهیه کنیم. استفاده از این گزینه می‌تواند از چند لحاظ اهمیت داشته باشد. در وهله اول فرایند استفاده از این ژل و تولید بتن کار زمان‌بری است و نسبت به بتن معمولی زمان بیشتری برای اختلاط نیاز دارد. استفاده از بتن آماده باعث می‌شود که روند ساخت پروژه همانند بتن معمولی باشد.

از طرف دیگر استفاده از میکروسیلیس با حساسیت بالایی همراه است و بالا و پایین شدن مقدار آن ممکن است دردسرهای پیمانکار را بیشتر کند و کیفیت بتن را به دنبال داشته باشد. کارخانه‌های بتن آماده به دلیل داشتن آزمایشگاه‌های کنترل کیفی می‌توانند این مقدار را به خوبی تعیین کنند و شما را از این دردسر نجات دهند. اما از زمان تولید بتن آماده تا حمل آن با میکسر و انتقال به محل پروژه مدت زمان مشخصی خواهد گذشت. این تأخیر باعث می‌شود که بتن آب بند به خوبی مخلوط شود و ترکیب بتن و ژل میکروسیلیس یکنواخت و با کیفیت باشد.

اگر در یک محل مرطوب و شرجی زندگی می‌کنید و از نفوذ رطوبت به سازه خود نگران هستید و می‌خواهید از ژل میکروسیلیس در ساخت پروژه‌های خود استفاده کنید، با ما در کارخانه بتن آماده پاسارگاد در تماس باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد افزودنی‌های بتن و سفارش بتن آماده می‌توانید وب‌سایت ما را مطالعه فرمایید.

بتن آب بند چیست و چگونه عمل می‌کند

بتن آب بند یکی از محصولات ویژه ساختمانی است که به دلیل ساختار و مواد تشکیل‌دهنده منحصربه‌فرد خود در سازه‌های بتنی استفاده می‌شود. اصطلاح آب بندی برای مواردی اطلاق می‌شود که از روش‌های مکانیکی و شیمیایی برای نفوذ و عبور آب از یک سازه بتنی جلوگیری می‌کنند و بتن آب بند یکی از موادی است که در این روش مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بتن آب بند از مواد مختلفی استفاده می‌شود که از نفوذ آب به داخل یک سازه بتنی یا عبور آب از آن جلوگیری کند. نمونه‌های بارز استفاده از بتن آب بند را می‌توان به سدها و بتن ریزی فونداسیون یا دیوار ساختمان در نقاط مرطوب اشاره کرد.

اما برای درک بهتر بتن آب بند، در ابتدا باید با فرایند آب بندی و دلیل استفاده از آن آشنا شویم و روش‌های مختلفی آب بندی را بشناسیم. درنهایت با ایجاد ارتباط بین این مبحث و بتن آب بند به نقش مهم این نوع بتن بپردازیم. لازم به ذکر است که اکثر بتن‌های آب بند به‌صورت بتن آماده عرضه می‌شوند و برای تهیه آن باید به کارخانه بتن آماده سفارش داد.

بتن آب بند چیست؟

بتن آب بند را می‌توان همان بتن معمولی تعریف کرد که به هنگام ساخت، علاوه بر مواد پایه بتن معمولی، برخی مواد افزودنی خاص به آن افزوده می‌شود به‌نوعی آن را در برابر آب نفوذناپذیر می‌کنند. مواد افزودنی که به بتن آب بند اضافه می‌شوند تأثیر منفی بر خواص مکانیکی و طول عمر بتن ندارند و حتی در برخی موارد خصوصیات مکانیکی و استحکام آن را بالا می‌برند. آب بندی بتن با شیوه‌های مختلفی انجام می‌گیرد که برخی از آنها هنگام تولید بتن صورت می‌گیرد و برخی نیز پس از اتمام کار به‌صورت یک لایه اضافی به بتن اضافه می‌شوند.

بتن آب بند در برابر نفوذ آب و سایر سیالات مقاوم است اما با توجه به روش آب بندی ممکن است نسبت به برخی مواد شیمیایی حساسیت نشان دهد. در حالتی که فرایند آب بندی بتن هم‌زمان با تولید آن انجام می‌گیرد، خود بتن نسبت به مواد خورنده و اسیدها ضعیف می‌شود و باید افزودنی دیگر به آن اضافه شود. در روش دوم که ماده آب بندی پس از ساخت به بتن اضافه می‌شود، این مشکل رخ نمی‌دهد، اما آب بندی آن دائمی نیست و پس از مستهلک شدن لایه، باید مجدداً عملیات آب بندی بر روی آن صورت گیرد.

آب بندی بتن چیست؟

آب بندی بتن یک فرایند استاتیک است که به کمک آن کلیه اتصالات و منافذ بتن عایق می‌شوند و از عبور آب و سایر مایعات از سازه بتنی جلوگیری می‌شود. ماده آب بندی ممکن است در ساختار داخلی بتن قرار گیرد یا اینکه به‌صورت یک لایه جداگانه بر روی سطح سازه نصب شود. برای مورد اول از بتن آب بند استفاده می‌شود و مورد دوم با استفاده از مواد شیمیایی انجام می‌شود. برای انتخاب مواد آب بندی مناسب باید چندین مورد مختلف را مورد بررسی قرار داد که شامل نوع سازه، نوع اتصال بین سازه، نوع حرکت اتصالات، الزامات شیمیایی ماده مهارکننده و روش‌های برای محافظت ماده آب بندی می‌شوند.

بتن آب بند به دلیل اهمیت روز افزون بتن در سازه‌ها به عنوان یک بتن استاندار در ساخت و ساز تجاری و مسکونی در اواسط قرن بیستم انتخاب شد. پس‌ازآنکه بتن معمولی به عنوان ماده اصلی ساخت و ساز پل‌ها در دهه 1900 انتخاب شد، شیوه‌های مختلفی برای کاربرد آنها تنظیم شد و تقریباً تمامی سدها و سازه‌های بتنی از بتن معمولی ساخته می‌شدند. در سال 1930 پس از بررسی‌های صورت گرفته مشخص شد که در ساختار بتن منافذی وجود دارد که باید پوشش داده شوند و مانع از خوردگی قسمت داخلی بتن شوند. در سال 1940 با ظهور ماده PVC نقش آب بندی به آن واگذار شد و از آن زمان تاکنون مواد زیادی برای آب بندی بتن استفاده شده است و بسیاری از شرکت‌ها به استفاده از بتن آب بند در سازه خود روی آوردند.

آب بندی بتن چیست

انواع روش‌های آب بندی بتن

همان‌طور که عنوان شد، آب بندی بتن می‌تواند به دو صورت انجام شود. روش قدیمی‌تر که از پیچیدگی علمی کمتری برخوردار است، استفاده از مواد آب بند بر سطح بتن است. در این روش ماده آب بند به‌صورت یک لایه دیافراگم مانند بر سطح بتن می‌چسبد و مانع از نفوذ و عبور آب می‌شود. شاید معروف‌ترین ماده این دسته PVC و چسب PVC باشد. این ماده پلاستیکی انعطاف خوبی دارد و به دلیل یکپارچگی ساختاری مانع از عبور آب از منافذ بتن می‌شود. این روش قدمت بسیاری دارد و طول عمر نسبتاً خوبی نیز دارد. روش دوم استفاده از مواد هیدروفیل یا آبدوست در بر روی بتن است. زمانی که این مواد ژله‌ای در معرض آب قرار می‌گیرند، آب را جذب کرده و از طریق متورم شدن مانع از نفوذ آب می‌شوند.

روش سوم برای آب بندی فیزیکی بتن، استفاده از سرامیک‌های کریستالی است که مانع از عبور آب می‌شوند. این سرامیک‌ها به‌صورت یک لایه یکپارچه بر سطح بتن نصب می‌شوند و مانع از رسیدن آب به قیمت داخلی بتن می‌شوند سرامیک معمولاً در سرویس بهداشتی و منبع آب استفاده می‌شود، اما مواد PVC و همچنین مواد هیدروفیل عمدتاً در ساخت سدها و اسکلت‌های دریایی کاربرد دارند.

روش دوم تولید بتن آب بند است. در روش استفاده از بتن آب بند، یک ماده شیمیایی و افزودنی به بتن افزوده می‌شود و سطح مورد نظر نسبت به عبور آب عایق می‌شود. ژل میکرو سیلیس یا ژل پوزلانی نوع خاصی از این مواد افزودنی است که در آن میکرو سیلیس و نانو ذرات سلیس به‌صورت آمورف قرار دارد. این ژل با نسبت وزنی 5 تا 15 درصد سیمان بتن اضافه می‌شود و علاوه بر آب، در برابر سایر مایعات شیمیایی مقاوم است. از این نوع بتن آب بند در استخرها و سدها به وفور استفاده می‌شود.

ماده دوم، چسب بتن آب بند MCP است. این نوع چسب نیز هم‌زمان با تولید بتن به آن اضافه می‌شود و پس از مخلوط کردن به‌صورت یک بتن چسبناک با ظاهر معمولی درمی‌آید. این نوع چسب به‌صورت پلیمری و یکپارچه است و مانع بسیار خوبی برای جلوگیری از نفوذ آب ایجاد می‌کند.

مشخصات بتن آب بند

مهم‌ترین مشخصه بتن آب بند را باید مقاومت بالای آن در برابر عبور آب دانست. در ساختار این نوع بتن از دو شیوه آب بندی استفاده می‌شود. زمانی که آب بندی به‌صورت یک لایه خارجی انجام می­شود، طبیعتاً طول عمر این لایه با طول عمر بتن رابطه مستقیم دارد. بنابراین باید بتن آب بند فیزیکی را به‌صورت حساس در برابر ضربه مکانیکی دانست و هرچه این ضربه به بتن محکم‌تر باشد احتمال زخمی شدن لایه آب بندی و خراب شدن بتن یا اهداف آن وجود دارد.

مشخصات بتن آب بند

اما بتن آب بند استحکام مکانیکی بیشتری دارد و از لحاظ ساختاری نیز بهترین انتخاب به شمار می‌رود. به بتن آب بند موادی مانند چسب یا ژل سیلیس اضافه می‌شود که نه‌تنها منافذ داخلی بتن را پوشش می‌دهد، بلکه در برخی مواد استحکام بتن را نیز افزایش می‌دهد. شاید بزرگ‌ترین نقص بتن آب بند را با ضعف آن در برابر مواد اسیدی و خورنده دانست. همه ژل‌های سیلیسی و هم چسب آب بند در برابر اسیدها ضعیف هستند و ساختار مستحکم اولیه خود را از دست می‌دهند.

مزایای بتن آب بند

  • بتن آب بند از رشد و نفوذ قارچ و کپک درون دیوارها و کف جلوگیری می‌کند. این امر به حفظ یکپارچگی و جلوگیری از تخریب ساختار بتن کمک می‌کند.
  • هزینه تعمیر و نگهداری و همچنین تمیز کردن سازه بتنی را کاهش می‌دهد. با استفاده از بتن آب بند، هنگام نظافت پس از باران سنگین یا سیل کار کمتری انجام خواهید داد. نگهداری پایه و فونداسیون بسیار ساده‌تر است.
  • دیوارها و کف‌های ساخته شده با بتن آب بند، ارزش یک ملک یا سازه را بالا می‌برد. هنگامی‌که یک ساختمان به فروش می‌رسد، نشان دادن زیرزمین یا کف آن به‌صورت خشک یک نقطه فروش خوب محسوب می‌شود. هیچ‌کسی دوست ندارد که یک خانه مرطوب با مشکلات فراوان بخرد.

کاربردهای بتن آب بند

استفاده از بتن آب بند برای بسیاری از پروژه‌های ساختمانی ضروری است. این بتن مقدار آب مورد نیاز را جذب می‌کند و مانع از عبور آب اضافی به داخل سازه می‌شود. به‌طورکلی کاربرد بتن آب بند در ساخت و ساز مسکونی، تجاری و صنعتی عبارت است از:

  • سدها و مخازن آب
  • کانال‌ها، آبراه‌ها، اسکله‌ها و نهر آب
  • پل‌ها و تونل‌ها
  • امکانات آب و فاضلاب
  • حوضچه‌های لجن
  • ساختارهای نگهداری اطراف نفت، مواد شیمیایی و سایر انواع پالایشگاه‌ها
  • مخازن ذخیره، بالادستی و پایین‌دستی، برای مایعاتی مانند سوخت یا مواد شیمیایی
  • زیرزمین و پایه بتنی برای خانه‌ها و ساختمان‌های دیگر

مزایای بتن آب بند

بتن آب بند می‌تواند نقشی حیاتی در یک سازه بتنی داشته باشد و در برخی صنایع خاص، اهمیت آنها چند برابر می‌شود. از طرفی کسانی که قصد ساخت و ساز در مناطق ساحلی یا پرباران را دارند، جلوگیری از نفوذ آب به داخل بتن بسیار مهم است و اینجاست که بتن آب بند نقش خود را نشان می‌دهد.

بتن آماده پاسارگاد با قابلیت تولید انواع بتن آماده و بتن آب بند آمادگی دارد که در تهیه این محصول در کنار مشتریان خود باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ارتباط باشید.

چسب بتن ، یکی از انواع افزودنی های بتن – قسمت سوم

چسب بتن از افزودنی های بتن است که امروزه در صنعت ساختمان کاربرد فراوانی یافته است. اغلب چسب بتن بدون نیاز به افزودن آب، کاملا هموژن بوده و مقاومت کششی، خمشی و همچنین دوام بتن، گچ و آهک را بالا می برد.

چسب بتن ، یکی از انواع افزودنی های بتن – قسمت دوم

 چسب بتن از افزودنی های بتن است که امروزه در صنعت ساختمان کاربرد فراوانی یافته است. اغلب چسب بتن بدون نیاز به افزودن آب، کاملا هموژن بوده و مقاومت کششی، خمشی و همچنین دوام بتن، گچ و آهک را بالا می برد. مهم ترین خاصیت چسب ، افزایش چسبندگی بتن است.

چسب بتن ، یکی از انواع افزودنی های بتن – قسمت اول

چسب بتن از افزودنی های بتن است که امروزه در صنعت ساختمان کاربرد فراوانی یافته است. اغلب چسب بتن بدون نیاز به افزودن آب، کاملا هموژن بوده و مقاومت کششی، خمشی و همچنین دوام بتن، گچ و آهک را بالا می برد. مهم ترین خاصیت این افزودنی بتن، افزایش چسبندگی بتن است.

قصد داریم در سه مقاله به صورت مفصل به چسب بتن بپردازیم. در این سه مقاله ویژگی ها و تاثیرات، توضیح فنی، موارد کاربرد چسب بتن مطرح شده و در بیشتر حجم این مقالات به انواع چسب بتن و توضیح آنها خواهیم پرداخت. در ادامه قسمت اول را با ما همراه شوید.

چسب بتن یک افزودنی کاربردی

کاربرد اصلی چسب بتن، در پروژه های تعمیراتی است، زیرا این افزودنی میزان چسبندگی بتن به سطح قدیمی را به مقدار قابل توجهی افزایش می دهد. اگر سازه های بتنی دچار آسیب دیدگی سطحی و عمقی شده باشند با این افزودنی بتن می توان آنها را ترمیم نمود. این ویژگی چسب بتن، هنگام نما سازی بر روی بتن قدیمی نیز کاربرد دارد.

این افزودنی بتن از نفوذ آب جلوگیری کرده و از این جهت برای آب بندی بتن بکار می رود. برای آب بند کردن منابع، استخر های بتنی، ترمیم آسیب دیدگی کانال های آب، کف سالن های صنعتی، باند فرودگاه ها، سد ها، پایه پل ها و ستون ها می توان از چسب بتن استفاده کرد. بیشترین استفاده از این افزودنی بتن مربوط به کار هاى تعمیراتى است، چون این افزودنى با ملات، مخلوط هماهنگ و همگنى تشکیل می دهد و در ضمن این که مانع تراوش آب و تفکیک دانه هاى ریز و درشت مى شود، میزان چسبندگى بتن تازه را با ملات قدیمى تر را افزایش مى دهد. از خصوصیات دیگر این افزودنی پرکاربرد می توان به جلوگیری از ایجاد ترک در بتن و تبله کردن و افزایش عمر سازه های بتنی اشاره کرد.

برای استفاده از این افزودنی، آن را با آب مخلوط و رقیق کرده و سپس با شن و ماسه و سیمان مخلوط می کنند. هر چقدر ضخامت بتن کمتر باشد و نیروی بیشتری بر آن وارد شود، مصرف این افزودنی بتن بیشتر می شود. در این حالت لازم است قبل از چسباندن ملات جدید، یک لایه محلول از این افزودنی به سطح زیرین مالیده شود.

چسب بتن
چسب بتن

ویژگی ها و تاثیرات چسب بتن

مهمترین خاصیت چسب بتن تولید چسبندگی قابل توجهی در بتن یا ملات است که خود عامل افزایش چسبندگی بتن یا ملات جدید در حال اجرا است. همچنین این افزودنی بتن  باعث کاهش نفود ناپذیری بتن و ملات می شود، که این خاصیت و ویژگی موجب آب بند بودن آن نیز می شود و موجب می شود از ترک خوردن و باد کردن بتن جلوگیری شود.

به همین دلیل استفاده از این افزودنی بتن باعث افزایش مقاومت فشاری و بالا رفتن عمر مفید سازه می شود. بالا بردن چسبندگی بتن تا حدودا 4 برابر ملات سیمان، موجب بهبود مقاومت شیمیایی، مقاومت سایشی، مقاومت کششی و مقاومت فشاری می شود. استفاده از این افزودنی بتن علاوه بر این که باعث افزایش انعطاف پذیری بتن می شود، موجب می شود دوام بتن نیز بهبود یابد.

توضیح فنی چسب بتن 

این افزودنی بتن در ترکیب با بتن و ملات های ساخته شده از جمله سیمان و آهک موجب افزایش مقاومت کششی و جلوگیری از ایجاد ترک در ملات می شود. همچنین این افزودنی بتن، قابل استفاده با گچ نیز است و کارایی و حالت خمیری و روانی بتن و ملات تازه را بالا می برد.

چسب بتن موجب افزایش مقاومت خمشی بتن تا حداکثر 50 درصد می شود، همچنین استفاده از این افزودنی بتن منجر به افزایش چسبندگی و مقاومت سایشی بتن می شود. این افزودنی با کاهش نفوذ آب و مواد شیمیایی و افزایش مقاومت، تاثیر چشم گیری در مقابل یخبندان و یخ زدن بتن و ملات دارد، هم چنین تاثیر چشم گیری در افزایش مقاومت محصولات سیمانی در محیط های قلیائی شدید و مرطوب دارد.

چسب بتن
چسب بتن

موارد کاربرد چسب بتن

این افزودنی دارای کاربرد های فراوان است. این ماده افزودنی بتن به دلیل داشتن خواص مهم و ایجاد بهبود در بتن، در موارد زیر در ملات و بتن افزوده شده و موجب بهود خواص آنها می شود.

  1. برای آب بندی بتن
  2. برای افزایش چسبندگی بتن
  3. برای ترمیم و تعمیر آسیب دیدگی های سطحی و عمقی سازه های بتنی که در خشکی بوده یا این که با رطوبت در تماس هستند.
  4. برای نما سازی بر روی بتن قدیمی
  5. برای ساخت ملات های ترمیمی و قدیمی یا بتن خود تراز شونده و برای کف سازی و پر کردندرز های ساختمانی و ساخت و ترمیم سطوح بتن

میزان مصرف چسب بتن

میزان مصرف این ماده به این صورت است که این افزودنی را به میزان 5 درصد الی 20 درصد وزن سیمان مصرفی، به بتن اضافه باید کرد.

نگهداری چسب بتن

این افزودنی بتن را در درجه حرارت 5 درجه سانتی گراد الی 30 درجه سانتی گراد نگهداری می کنند.

در قسمت دوم مقاله به انواع چسب بتن و خواص و کاربرد های آنها خواهیم پرداخت.